Güray Barın Şiirleri - Şair Güray Barın

bir kuştu nebahat
bulduğumda kanadı kırık
uçmak için can atan
özgürlüğüne düşkündü nebahat

öleceğini bilse

zamanı gelince
bir gün
birlikte içeriz rakımızı

sen,
arada bir rica edince

biz kötü insanlar değildik nebahat
ne sen
ne de ben

insan bazen
birisine ihtiyaç duyardı

dudakların kime özel nebahat
küt saçlarını kim sevdi
gülüşün de acılar saklı
ruhun bahar dalında açmış bir çiçek

bakışlarında bir çocuk gizli

mazot, yağ ve egzoz kokusu
içinde geçmiş çocukluğum
ciğerlerimde oksijenden çok
karbonmonoksit dolu

sen güzelim

bizler
primer hayatın;
sekonder insanlarıyız
anne karnındayken
daha nefes almadan
yaşamak gibi radikal kararlar almışız ziyadesiyle pişmanım

maviliklere kanat çırpan
hırçın atmacalar kadar özgür değilsek eğer eğer; hayal kurarken bile borç alıp zamandan
ödünç veriyorsak hayata değiliz özgür falan tutsağız

susuyorsak eğer
dinlemek için şehrin kalabalığını kapatıyorsak gözlerimizi

ne ilginç dimi,
seninle biz aynı şehirdeyiz.
ama aramızdan bir kıta geçiyor,
geçsin mühim değil.
ve biz yakınlaştıkça,
uzaklaşıyoruz birbirimizden.

Umutsuzluk bir perde gibi sarmış ruhumu,‬
‪Karanlıkta olduğum aşikâr,‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬
‪Üstelik tünelin sonunda‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬
‪Yapay bir ışık var sadece‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬…‬‬

‪Adımlarım aksak,‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬

bir ölüm isterdim
gün batımına karşı
tanrısız, peygambersiz
dinsiz bir dünyanın
amaçsız ölümünü dilerdim