Yanımda uzanan bir kadın
Ne sevgilim ne karım
Tan yeri aydınlanıyor
Hadi uyu kadınım
Saçların parmaklarımın arasında
Şimdi bu koca kentte bir başıma yalnızım
Hep böyle değildi elbette, sıcak bir yaz günüydü
Yalnız ikimizdik arabada, radyoda Teoman 17 albümü
Ve seni tanıdığımda henüz 19 yaşında olduğun bir gündü
İstanbul’da başlayıp, akdeniz’e uzanan bir aşk
tanıdığım en zeki insanlardan biriydi
beni kendine kurşun kalemle yazdı
tabi silebilir hemen
ben mürekkeple yazmıştım oysa
yırtmak zorunda kaldım
bir bir yapraklarımı
ben güray barın,
şiir okuyorum...
geceleri yatmadan,
sabahları uyanınca,
öğle aralarında,
gün ortasında,
Bir akşamüstü,
Günlerden Cumartesi
Toplanmış tüm yorgun insanlar
Yürürken bir uğultu içinde…
Caddeler boyu uzanan
Zihnim mutlak değer içinde bile negatif çıkabilir
Yaşadıklarımın tutarsızlığı içinde kaybolup giderim
Bir yerde duramam çünkü acılar üstümde birikir
Şimdi kaçıyorum her şeyden ve herkesten, yoksa biterim
Antidepresanlarla olan yol arkadaşlığım devam ediyor
İkibin yirmi birin sıcak bir cumartesi günüydü,
Ve henüz 19 yaşındaydın seni tanıdığımda
Kaç kez geçmişimdir evinizin yolundan
Senden habersiz ve mezarlığın yanından
Bozuk yola kadar kaç Fatiha sığdırmışımdır?
Seni sevdiğim sokaklarda başkasını sevme,
Parke yolları ve kaldırımları incitirsin
Birlikte oturduğumuz hiçbir masada
Başkasının gözüne gülerek kahve içme
Akşamları hava serin, gündüz güneşe aldanıp üşütme
o eski çınar ağacından düşen yaprağı
alıp bana vermiştin
cebimde ezilen o yaprağı
günlüğüme yapıştırmıştım
oysa ekleyemediğim bir nokta vardı o günlüğe
sıkıldım bu şehrin tanıdık yabancılarından
önce tanışıp sonra yabancılaştıklarımdan
bir başka şehirde yeni yabancıları tanımak
sonra zamanla onlarında
uzaklaştığını
kaçtığını
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!