Madımak;
Sen bilmiyorsun,
Eksildik biz o gün,
Türkülerle, şiirlerle çıktığımız bir yoldan,
Ağıtlardı sadece yüreğimizde kalan.
Nedense hep sana yine kaçışlarım,
Yolda yürürken,sevdiğim filmi seyrederken,
istanbul'u dinlerken.
Nedense hep sana sevdalanışlarım...
Gelsen öyle şimdi ki zamana,
Seni aramaya başladığımdan beri,
kendimi unutuyorum bir yerlerde.
Neden duyduğum tüm seslerde,
gördüğüm tüm yüzlerde sen varsın?
Sen madem heryerdesin,
Neden bana bu kadar uzaksın?
Aşk küçük bir çocuktu kapımızda.
Bahcemize girmek isteyen,sırasını bekleyen...
Biz aşka yalnızca yağmurlu zamanlarda izin verdik
sadece yağmur silip götürebilirdi önceki zamanlardan kalan izleri
Aşk mutlu bir cocuktu kapımızda,
Biz aşka yalnızca hüzün saatlerinde izin verdik,
Beni bekle sevdiğim,
Bitince bu mücadele,
sana döneceğim.
sevmelere vakit kalmıyor,
hayat zor,
pahalı ve masraflı yaşamak.
Biliyorum giden gitti,
Artık sözler ve aşklar terk etti biliyorum,
Belki de teselli bir romanın sayfaları arasında,
Belki de teselli hiçbir yerde yok aslında.
Düşünüyorum da ne kadar çok aşk doğurmuşum ruhumdan,
Anlatmak istiyorum sana buraları,
buralar gündüz çok sıcak,
geceleri çok soğuk.
Buralarda dağlar çok,
özlem ve hasret çok.
Kendimi alıkoyamadım birtürlü sevdadan,
Bana halimi hiç sorma.
Anlatsam da anlamazsın.
Yaralarımı boşa sayma,
Hiçbirini saramazsın.
Dünüm kavga,bugünüm kavga,
Yağmur yağmıyor artık buralara,
Rüzgar esmiyor eskisi gibi.
Değişir diyorlardı herşey,
Sen büyürsün,
hayellerin küçülür.
Sen büyürsün,
Ne kadar güzel gözleriniz var
Bu ülkenin güzel çocukları!
Ne kadar candan bakıyorsunuz,
Hancıya,yolcuya,tüm dünya dertlerinden usananlara!
Nasıl da anlıyorsunuz bir çırpıda,
Babanızda ki yorgun gözlerin,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!