Gülcan Arıkan Şiirleri - Şair Gülcan Arıkan

Bir varmış bir yokmuş,
Kendi gölgesinden korkan bir dev varmış,
Ne zaman yolda yürüse korkup;
tekrar evine kaçarmış...
Gölgesinin olmadığı bir yer arayıp durmuş,
Ne yaşalmış,ne yaşlanmış,

Ne kadar güzel gözleriniz var
Bu ülkenin güzel çocukları!
Ne kadar candan bakıyorsunuz,
Hancıya,yolcuya,tüm dünya dertlerinden usananlara!
Nasıl da anlıyorsunuz bir çırpıda,
Babanızda ki yorgun gözlerin,

Sevdalı zamanlardan kalmaydı yalnızlığım,
Yalnızlığım hep büyük, hep derin, hep zavallı.
Yalnızlığım hep en kalabalıktı.

İnsanları anlamaktan vazgeçmişliğimin orta yerinde,
Bir omuz aramaktan çoktan vazgeçmişken,

Senden sonra hikayeler topladım,
yarım kalmış her hikayeden birer kelime...
sonra kelimeleri topladım,
yarım kalmış cümleler...
yarım kalmış cümlelerle yarım kalmış paragraflar...
Başı olan sonu hiç gelmeyen hikayeler..

Her doğum bir ölüme,
Her başlangıç bir bitişe,
Her huzur illa da bir hüzne gebeyse,
Kâh güldün kâh ağladın,
Sen bu hayattan ne anladın

Bütün yaşanmışlıkların arasında
Bir göçebe mülteci yüreğim

Öylesine hasret,
öylesine özlem deryasında
Bazen dünya dertlerinde

Kanar mıydı bütün zavallı yaralar
Kanar mıydı yara aldığı yerden
İnsan varsa özlem var,
İnsan varsa hasret var
İnsan varsa gurbet var,
İnsan varsa var da var

Madem tutamayacaktık zamanı
Keşke öyle beylik laflar edip
Beylik sözler vermeseydik kendimize
Büyüyünce mutlu adamlar
Mutlu kadınlar oluruz diye...
Sokakta çamurla oynamaktan

Yanımdan geçerken beni tanımazsan,
Farketmezsen beni, ardına da bakmazsan,
O zaman unuttu derim, o zaman ben de giderim,
O zaman unuttu derim, o zaman ben de giderim...

Eğer kızarmazsa yanakların,

Bugünlerde başıma bela oldu yalnızlık,
Sabah kalkıyorum o karşımda,
Akşam yatıyorum onunla,
Şarkı dinliyorum yalnızlık,
Kitap okuyorum yalnızlık,
Olmayacak böyle diyorum,