Feyz Kariha Şiirleri - Şair Feyz Kariha

Ömer, ayağı yere basan kuşlar var
Ömer, bu ağrı buraya çok, bu ağrı buraya çok
Hiç doğmamış acılar yüzünden
Yüzü göğe değmeyen kırıklar var…

Ve dahi âlimi sapladılar bilinmez bir yolun yokuşuna

Bilmemek ne güzel duruyordu, üstelik biraz da kelebek mayını

Toprağın kaynadığı gezegen nazarında

içimdeki atın şah damarında patlamaya hazır bir koşu...

koştur beni
kavruk bir benizle suya doğru
elinden dikeni alınmış bir gül gibi savunmasız

biz, sona yürümekle meşgulüz
kelime i tevhid tutup da elimizden
yola savurdugunda bizi..

Kırıldı halka, yayıldı sîretine ayna
Sızlıyordu zamanda mülâki ve lâhza

ahraz adlı bir dilber
avuntuyu çölden avlıyordu
palazlanan ağrı ağacında suskun bir inilti
kız çocuklarının uçuşan eslemleri
çünkü türkü senin parmaklarına verilmiş bir kısmet
oluk oluk deler gözlerindeki nehri

Şemlerini yakmış morg gibi bakma gözlerime
En beter kumların yol kestiği çöl gibi
İdamesiz bir vatan bil ruhumu ve sür
intihar damlarında serili dururken şiir
Kelime büyüttüğümüz ağaçlardan
Beni cilasız latalara sür

-Hüseyin Korkmazgil’in Akarsuyuna İç Sürerek-


Git, yoksa izdiham oluyorum sonrası hiç

Kalabalıklaşıyor alnımda bir ateş sonrası hiç

Allahım
günahımdı yaramdı da
lutfet kanadığı yerde verd bitsin
uğradığı metanette yâr,

‘kafamdaki kırıklara ölesiye uygunsun hadi sana merhaba ‘ (Payidar)

ey kârî
sana bu görkemli gökler altında
bu kuru, bu uzak yerden bir ılıklık yolluyorum
başımı hüzünle göğsüne koyup ağlamanın düşüyle

son şiir..
sohrab'ın yıkadıgıdır...
/

eşyanın hapsindeyim
rutubetli bir sanrı