Feyz Kariha Şiirleri - Şair Feyz Kariha

Bu gün uyuşturmadı annemi bir morfin
Onu bana vurun!
Biraz uyursam daha az katil olurum
Öldürdüğüm karıncalar ellerimi kana bulamıyor ne güzel!
Çok katilim ama ne iyi katilim
Korkuyla terlikleyip sonra yasını tutuyorum ölü kelebeklerin…

Keyfi kaçmış özgür bir duruşun
Kâhyasıdır topladığın bavulun
Biraz daha narin baksaydın bana
Çokça obez olabilirdim varlığına...

Nefsini içgüdüne yakın tutuyorsun diye

Nicedir doğumları güle banıp kutsamaz kadınlar
Buna rağmen cenin dualarına tamah eder
Saçlarını tarayan kısır balıklar

Değil mi ki
En şuh süsünü toprağa sürüp

Ey sesine kuşların tünediği
Elvedaya binecek son ürperti
Uçur nefesime değecek nefesini
Ve söyle
Durmadan büyüyen bu boşluk
Bir bahara beşik olabilecek mi

Anne
Çok ölüyüm
Tutup kolumdan beni yeniden doğursana…!

Yüzümün bulutu vardı tırnaklarımın ucunda oynaşan
Aksanı bozuktu sağ gözümün ve sevmiyordu denizsiz kalmayı

Gool

Dünyalıyız biz
Güneş ve ay
Tutulmuş renklerimiz
Sadaka dağıtan pandomim dudaklarımızla

Aşkın rengi yeşildir demişti biri ve muhtemelen bir şövalyeydi
Çok iyi biliyordu savaşmadan erişilmeyecek olan ganimetleri
Ve solmanın ve ölmenin ve tüm varlığı vermenin
Yani dökmenin yaprak yaprak dökülmenin olmadığı yerde
Yeşile ermek biraz hikâyeydi..

Alzheimerlı bir kitapta düştün
Bir cümleye millet olamayacak kadar bağımsız
Bu durum masallara bile kuşku eğirtir.

Seni cesurca haylazlıyorum…

Gözlerimin merkezinde otlayan iştah
Milattan öncesine ritim tutturur
Bir süt çalkantısı kadar möö
Möö efkârımdan sağılan eyvah
Aklımın içe düştüğü her tur
Bir birine açılan girdaplarda seyyah..

Ömrüme delilik döküyorum
Aklımda kevser damlası gözlerin
Senin adın var leyla aşktan yana güzelliğin
Leyl ve ay hep şiir sunar sana
Bense kelime çürütüyorum yürek oyunlarında
Ölünmez sularda çırılçıplak bölünüyorum