-Belginliğime-
Sustuğun bir mevsimdi
Akşam olduğunu hatırlıyorum
Yağmurun azar azar dindiğini
Hasretin kat kat arttığını...
Gelincikler çok gençti o zaman için
Yeni yeni diriliyordu gönlümde
Bıldırdan kalma aşk iksirin
Ne zaman tutsam boştu şüphesiz
Aklımda kumral ekinlerden döşenen
zaman kar fırtınalarının
akşamdan içip
yollara kadar inmesinden
kurtların öte
zaman atların öte
kandillerin,kadınların,aşkların öte
O kadar tatlısın ki
Ah hayat!
Seni yaşamaktan korkuyorum
Bitmeni,tükenmeyi unutuyorum
Bir diriliş gibisin
İçten ve tutkun
O asûde yorgunluğumu
Dağlardan denize alandı
Son yongam çınar dalını
Denizler aşırı salandı
Ne zaman oldu da rüzgar
Akşam olur,karanlık çöker kapımıza
Sen ağlarsın,ben susarım
Yitik şarkılarımız mırıldanılır kulaklarımıza
Sen ağlarsın,ben susarım
Günbatımı kuşları gelip çöker arkamıza
Sen ağlarsın,ben susarım
-m'e-
Saatleri kurdum ilkbaharın başına
Zamanlar üstü zamandan çaldım bir an
O anla dalıp gittim gözlerindeki ıssızlığa
O anla delirmiş köpükler biriktirdim deniz kıyılarında
Her tren gelişinde
Gel istasyona demiştin
Trenlerden önce geldim Sofia
Yaz,kış,kar,yağmur demedim yetişdim
Bir aşk uğruna bunlar çekilir mi ya?
Tepelere çıkardık
Akşam ve ufkun odacıları
Olarak
Ellerimizde buz halkaları
Yangın dudakalarına sürerdik
Bıçak gibi keskin dağların
biliyorsun
ince sazlık akşamlarda
yorgunsam eğer
bu türküyü söylerdik
hem naz değmemişti saçlarına
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!