Erdal Ay Şiirleri - Şair Erdal Ay

can acıyınca
yürek yanar
kan akmazsa damarda
ömür
elveda demeden önce
vallahi kan ağlar.

Umuttur yaşam diyorlar
Umut sevgi,umut sabır diyorlar.
Umut beklemek,günlere gün eklemek diyorlar
Ama ben umut ederken unutuyorum.
Unutmak için daha çok mu erken
Yoksa ben mi geç kaldım bu dünyada yaşarken.

unuttuğum bir şarkı olsaydı
notalardan dökülen.
aldırmazdım,
yanmazdım unuttuğuma.

gideceğim adresin

çok uzak
öylesine uzak ki;
ne ben gidiyorum
oralara
ne de sen gelebiliyorsun
buralara.

sorsalar
sormazlar ya kimseler.
deseler ki
gidiyorsun ey adam,
demezler ya
bizden ne istersin.

Yazdığım son şiiirde
Sadece sen olsaydın
Seninle ilgili ne yazmak isterdim
Diye düşündüm dün akşam.
En güzel yerinden başlasam
Olmaz;

Yarın güzel bir gün olacak
Ve ben,
O güzel günde var olacağım.
Çünkü biliyorum kendimi
Benim her gün yarınlarımdan
Daha sonraki yarınlarımdan

Bazen sessizce yaşamak lazım hayatı
Tıpkı akşam güneşinin batışını
Daglarin ardında kaybolusunu izler gibi.
Yada denizlerin ufkunda
Bir geminin uzaklasisini keyifle seyreder gibi.
Canın her sıkıldığında isyanların yerine

yazabilseydim ömrümü satırlara
sonu bilmem nasıl olurdu.
bir başlasam ki yazmaya
başlasam ilk seni beni yazmaya.
şimdi farkettim
ömrüm dediğim sensin oysa.

Adına yıllarca şiirler yazdığım sen
Beni her defasında kahreden yine sen.
Geçip gitti şu ömrüm
Zulmeden sen, kahrolan ben.
Sende güneş sende yıldız
Bende hep karanlık gökyüzü.