Ercan Keskin Şiirleri - Şair Ercan Keskin

Yalnızlığı bırak üstünden görünmezliğe
Bilinmezlere karışsın en derin denizde
Ne bana ne dostuma bulaşmasın kimseye
İçsel olanı daha çok ıstırap verse de

Kendini kalabalıkta bile yapayalnız

Sıkı sarıl yaşama onu sakın bırakma
Gözünü dört aç, en küçük şeyde ümit ara
Sen varsan her şey var asla yeise kapılma
Fazla abartmamalı herkes yalnız sonunda

Yalnızlığı seninle yaşadım ben seni özledikçe
Hiçbir umut kalmadı ne ilk ne sonbahardan
Sensiz dünya döndükçe mevsimler değiştikçe
İmgesel dizeler geçmez oldu hafızamdan

Yadellere çökende akşamın mahzunluğu

Silebilir miyim sandın kalbimden
Ölümsüz aşk yoktur ama ömürsüz
Aşkların vebali boynumuzadır
Ne çok sevdim seni bir kere derken

Çok kerelik aşk var mıdır bilinmez

Sanma ki bu sevda yarım kalacak ;
Eninde sonunda tamamlanacak ,
Mişli geçmiş yılların elbet bir gün ,
Rahmeti okunup yazılacak.
Aşk : ferah gönüllerde aklanacak...

Izin sürer gönlümü avuturum aşk ilen ,
Bir kelam dost şiirine uyanmışım tan vakti ;
İçim sıra dağlarım uçuruma bakarken,
Tutunacak dalımsın son umudun sahibi ...

Ezeliydi sanki seninle mutlu yaşadım ;

Faydası yok onca yalvarmanın
Eninde sonunda olan olur
Rüzgar esince yönünü bulur
Hasbelkader sonuca varmanın
Aşk bu nerden eser hiç belli olmaz
Neki fırtına mıdır anlaşılmaz

Sorma ne haldeyim içimde yangın
Etekleri sarmış alevlerdeyim
Varın yare gidin ben ona sargın
İllâki gönlum ondadır deyin
Lâmı cimi yok bu işin ,söyleyin!

Sanki uzaktayım çok uzaklarda
Erişilmesi güç sanılan yerde
Varlığım yanında bulunmasa da
Içinde duy beni yanı başında
Lale bahçesinden Lale toplarken

Sen yoksun boş sayfa gibi
bembeyazı
Eğilmiş yazmaya çabalıyorum
Varlığınla değiştirdiğin o yazın
İlk sabahlarını anımsıyorum
Lodosun savurduğu keskin ayazın