Ercan Keskin Şiirleri - Şair Ercan Keskin

Paylaşılamayan anın bitmeyen özlemisin
Gerçeği eğip büken ezber bozan muamma
Sana çıkan yolların son durağı hasretin
Vuslata ersin ahtım var hüzünlü sevdama

Görmese de hisseden yüreğin sızlayacak

Elveda diyemem bu sevda bitmez
Bütün ümitler tükenmiş olsa da
İki gönül bir araya gelmez
Küllerinden yaratılan aşk olmasa

Ye'se kapılma sakın ey sevgili

Genetik kopyalama gibi sözcükten şiir
Konu başlığından veya adı konmamış şiirden
Çöpe atılmış eskiz yarıda kalmış nesir
Heceden kafiyeden bir anahtar cümleden

Eser olmaya uygun neyse can suyu yeter

Senin derdin ,sınırda belirsizliktir herhalde.
Aniden duygularların değişir ,bilemezsin!
Sağduyu, vicdan ve tutarlılık hak bilene,
Dost olanı ve olmayanı ayırt edemezsin.

Akıl tutulması yaşarsın hep senelerce,

En yalnız kaldığın an şiire durduğun an
Birden gök delinir berhava saçak ararsın
Hazırlıksız ve donanımsız anadan üryan
Kurşun sağnağı gibi ateşler altındasın

Sebepsiz yaşamaksa sahibine teslim et

Gerçi şair değildi aslında bir muhacir
At sırtında göç etmişler yaban elinden
Elinde bakır güğüm içinde bin bir düğüm

Gönlüm varmıyor sana aşkımı anlatmaya
Dilim lâl aklım karışık dizeler çapraşık
Mecalim kalmadı hiç hayallere dalmaya
Gemileri batmış gönül yorgunuyum artık

Yıkılmış düşlerin parçasıdır bütün bunlar

Hep merakla beklediğimiz ilkbaharlar
Nerdesiniz, o eski ihtişamınız, nerede/
Cemreniz, toprak kokulu rahiyalar
Devridaim tamamsa,açan çiçekleriniz

İnan, bu bahar başka bahar sanki

Uçurtma kanadında efildeyen hayalim
Süzüm süzüm süzülür beçare gökyüzünde
Uçup gitmek ister ,ne olacak şu halim?
Aşkın kıta göğüne,ait olduğu yere...

Cenk boruları çalsın,vakit tamam nasılsa

Yüreğinde mekansızlığın gizli ağrısı
Yalnızlığın unuttuğun o şifresi kayıp
Kadehlerde bıraktığın buselik makamı
Anılarını canlandırır maziye dalıp

Olan olmuş çıkış yolu yok artık kabul et!