Ercan Keskin Şiirleri - Şair Ercan Keskin

Seni kaybetmemeliydim inan !
En zor imtihanım oldu benim,
Martılara söyledim inanmadı,
Rıza gösterilemez bir karardı,
Aşkın tabitına aykırıydı ...

Seni biraz göremesem
Elimde değil yaşlar dolar
Virane gönlümde bitti desem
İçimde cennet bağım solar
Leyla ağlar ah Mecnun ağlar

Hayallerimde hep sen varsın inan
Üzülsem de sıkılsam her zaman
Layığını bulsam da bulamasam
Yokluğuna asla dayanamam

Aşk bu anlaşılmaz çoğu zaman

Harelendim, parelendim, dertlendim ;
Evvel ezel sanki gözüm kör dilim lâl
Durgun su gibi durulmayı bekledim
Aşkın beni benden etti : Pürmelal...

Kaçıncı sevdadır böyle sahipsiz

Seni soruyorum ben : Güneşin değmediği;
Kardelenlerin boynu bükük hiç görmediği,
Köpük köpük çalkanan, kimsenin bilmediği,
Devasa dalgalardan, arıyorum izini.

Fırtınanın ortalığı kasıp kavurduğu;

Şiiri bıraktım, seni okuduktan sonra
Gizli bir replik olarak kalmak istiyorum
Sahne gerisinde kendi küçük dünyamda
Bu kumpanya nerde, nasıl biter bilmiyorum

İçimdeki hasedi derdest edip atarım

Yıkılsa birden gönlümdeki şu köhne mekân
Can suyu verilse el sürülmemiş aşklara
Hayat bulur muydu ki usta kalem ucunda
İmgelerim tutuşurken revnak-ı baharda
…
Ölüm yaklaşınca değişirmiş hep dünyalar

Feleğin oyunuydu aldandım
Unumu eledim eleğimi astım
Rica minnet şiirden ayrıldım
Halimi sorana raslamadım

Sen daha izini kaybettirmedin!
Eskinin devamı, ritüellerin;
Varı /yoğu gezmek istemelerin,
İçinden geldiğince gülmelerin
Lay lay lom değil: hayatın kendisi.

Hediyem olsun sana sevgilim
En güzel gününde hatırlarsın
İkimiz için kendim derledim
Dikensiz güllerden taç yaparsın
İçimde bir his var sorma gitsin