Ercan Keskin Şiirleri - Şair Ercan Keskin

Bir şiir yazayım ve de keyfini çıkartayım
İşte benim eserim ölümlü/ölümsüz mü
Gelecek nesillere bir kalıt bırakayım
Yaşar veya yaşamaz kim biçecekse ömrü

İstifledikçe ve de sakladıkça eskiyen

Hayalinle başbaşayım sen yokken
Üzüntüm sevincim herşeyimsin
Lakin anlatmak çok zor yalnızken
Yüzünü görmezsem eksiğimsin

Aşkı sevdadan gönlü boş dönerken

Çok yorgunum ,kaleme uzanamayacak mı
Seni yazamayan şu dermansız kollarım
Hele sus pus yüreğim sendeki de vicdan mı
Bu ne aymazlık böyle ,unutulmuş bir yanım

Aşk cansuyuna hasret sahibi terk edince

Hep aynı kelimeler hiç akıldan çıkmayan
Aşk aşk aşk nerede ki kağıt üzerinde mi
Ona aşk denmez sevda özlemi anlaşılan
Kararmaya yüz tutan biri gel geç diğeri

Eksikliğin bütüne varım mücadelesi

Hani bu gün bambaşka bir gündür
Aşk ile sevenlerin anma günüdür
Nasıl ki toprak suya muhtaçken
Doruklardan Akan su sel olursa
Aşk diye diye tomurcuk çatlamazsa
Nerede bir garip görsen eline bakarsa

Hayırlısıyla bu şiir de tamam
Aşkıma vesile olur inşallah
Nerde boynu bükük şair görsem
Dertlenirken onunla ağlarım
Aşkı duyumsayan o'dur çünkü
Ne ki yarin halinden anlayan

Şiirimin konusu değişmez artık : Özlemdir!
Hayalimde canlanan o eşsiz güzelliğin,
Seni anlatmak: Amaç, aydınlık gerçeğimdir;
Dizelerime Işık tutan o içtenliğin...

Gücünü aşktan alır, madde mana iç içe;

Yolun sonu sevgiye çıkıyor her adımda
Elin kınası gibi uçmasın yüreğimizden
Kekre tat olsun salkım salkım bağbozumunda
Yağmurun sesi uyandırsın güzleğimizden

Biz yaşlanalım fakat o her daim genç kalsın

Davetsiz konuk gibi apansız gelir şiir,
Telaş içinde elin ayağın dolaşır ya !
Gönül penceresinden rüzgâr olup seğirtir,
Sanki müjdeli haber vermek için dünyaya...

Canın, sıkkın ! Sığınak ara ,şiir döşeli,

Acılar yalnız katlandıkça,
Alev topuna dönüşür zaman.
Yeniden doğuş beklenir, fakat
Var mı fazlası ışık hızından?
Umut yok ‘Zamana Yolculuktan…’