Ercan Keskin Şiirleri - Şair Ercan Keskin

Başlık aranıyor ki unutulmaya mahkûm
İmgesiz, simgesiz hiç havuzunda usanık
Adını anıyorken kafiyem oldu zakkum
Yeşil yapraklarıyla gölgelerde uzanık

Ayrılık bize uzak, hiç yakıştırmıyorum

Zaman su gibi akıyor
Yanılsamaymış bilime göre
Bizlerin icat ettiği kavram
Acımasızca eskitiyor
Unutturuyor göz göre göre
Tutmak istesem tutamam

Acılar yalnız katlandıkça,
Alev topuna dönüşür zaman.
Yeniden doğuş beklenir, fakat
Var mı fazlası ışık hızından?
Umut yok ‘Zamana Yolculuktan…’

Acılar yalnız katlandıkça,
Alev topuna dönüşür zaman.
Yeniden doğuş beklenir, fakat
Var mı fazlası ışık hızından?
Umut yok ‘Zamana Yolculuktan…’

Yalnızlık çok zor
İnsan bir ses bir nefes arıyor
Hele bu sen olunca

Böyle mi olacaktı ,şiirin son demleri?
Sayılı kelimeler,dönüşümsüz imgeler,
Miadını doldurmuş kırık dökük simgeler,
Çağrışımsal belleğe ayrı düşmüş heceler,
Lirizmin batağında can çekişen sevmeler,
Aheste düşen sonbahar yaprakları gibi.

Kaç zaman geçti ,
senden gayrı şiir yazamadım.
İçin için tutuştu aşkım, unutamadım;
Oysa ki izi kalmaz yaşanmamış aşkların
Çok aradım fakat karşılık bulamadım.

Yaz gelince elinin teri değer avcuma,
Hani sımsıkı tutup bırakmak istemezdim.
Mecburen ayırırdık iş çıkışı her Cuma,
Şair olmadan önce değerini bilmezdim.

Şimdiki aklım olsa bırakır mıydım hemen,

Yazar o ! Hiç bıkmadan sürekli okur yazar
Yazamadığı zaman okur okuyamayınca
Sıkılmadan aklına ne gelirse hep yazar
Her daim yazacaktır dünyada var oldukça

Çünkü yazmak düşünmek olduğu kadar hayal

Yazmak: Keman çalmak gibidir Allah vergisi
Sinir uçlarında oluşan ilahi bir tepki
Deftere uzanırken yazılması bitmiştir
Giriş cümlesi doğum habercisidir sanki

En büyük sıkıntı ilk dörtlükte yaşanır