Ercan Keskin Şiirleri - Şair Ercan Keskin

Denemek öğrenmekmiş yar seninle
Öğrenmek yaşamakmış her yudumda
Yaşamak değişmekmiş her adımda
Değişmek yeniden doğmak sevinçle

Bir şiire daldım ki başa bela

Nasıl sevmiştik o günleri /habersiz
Bir güvercin kanadı hafifliğinde
Kınında saklı ustura gençliğimiz
Uçurtmaları süzen gökyüzü mavisinde

Nasıl geçmiştik o yollardan/gayesiz

Tutunca tutmaz bilirim zordur
İğde dalında yalnızlık intizar
Sırma kaftan sarmaz yanar içim kordur
Rüzgarın bağrına Yelesen Gülizar

Anda yaramaz bir çocuğum bilesin

Sanma ki geçer zaman, siler hatıraları
Yapraklar dökülse de hazan mevsiminde.
Yüreğim kanasa da gül goncası dikeninde,
Söküp atamam seni gönlümün ilkbaharı...

Hiç bitmeyecek gibi tel tel dökülen yıllar.

Üçüncü tekil kişi mi anlatan
Güzellemesi,koşması cafcaflı
Aşka dair tekrarlardan kaçınan
Alışılmış söylemi fiyakalı

Eski sözcükler yerinde,az mı az

Ben sensiz saymadım,
Geçen onca yılı,
Yaşamadım.
Ben seninle var oldum,
Kendimi buldum,
O hüzünlü bakışlarında,

Feryat figan karabasandı yolum
Dik yokuşlar çıka çıka yoruldum
Huzurun gölgesinde bir yudum su
Umudun sinesinde ziya/m oldun

Şikeste ömrüm heyhat nalan ruhum

Ara nağmeleriyle tizlerde çatlayan ses
En vurgulu aşkımı haykır hançeresinde
Hazan yaprağı gibi kalbime düşen o es
Kederli bağbozumu mevsim arifesinde

Peslerde yakarırken buğulu penceremde

Bahtı karayım evvel ezelden
Kaderim buymuş ne gelir elden
Yazmış seni bana Mevlam,beni
sana,ana rahmine düşmeden

Sen benim püsküllü belam gibi

Akreple yelkovanın düştüğü,
Zamanın durduğu yerdeyim
Bavul bavul sana şiirlerim,
Senin resimlerin,
Sayfa sayfa seni anlatan defterlerim
Yokluğunla stres çatlatan yüreğim irin irin