Birazdan iki insan ayrılacak
Biri kadın diğeri erkek
Birazdan susacaklar ikisi de
Belki de ağlayacaklar
O son kez sarılış anının içinde
Birlikte uyanmalara
alıştığım onca zamandan sonra
Yalnız uyandığım günler oldu
Her gün, güneş
Tek başına aydınlatırken dünyayı
Güneşe özendirildim
Bir gerçeğin parçalanmış olması
onun var olmadığı anlamına gelmiyor
o gerçeğin yaşanılandan uzak olması
onun imkansızlığını göstermiyor
acıdan ne kadar korksak da
bırakalım acı ruhumuza işlesin
Geçen zamanlar olduğu kadar
Geçmeyen zamanlar da varmış
Binlerce araç geçse de göz önünden
O, gelmeyince
Bir anlamı olmazmış yolların
Sevdiğimi değerli kılacak bir yere
Gurbete gidiyorum
Gelme peşimden
Özledikçe daha çok seviyorum.
Sanki o sokaklardan hiç uzak kalmamış
Sanki o kapıyı dün kapayıp bugün geri açmış
Sanki o akşamdan, hiç düşmemişiz
Böyle bir yalnızlık içine
Soğuk yüzümüze vurdukça
Bir güvercin su içerken
Çocuk beşiğinde uyurken
Güneş gezinirken ya da doğarken
Bir yolcu düşünürken
Bir işçi çalışırken
Sarılmak güzeldir
Yaşamak gibi
Ve yaşam küçük bir
Kız çocuğunun gözlerinde
Büyür parlayarak.
Bir şey ister misin dedi buradan
Sana benzer bir şey dedim sadece
Çünkü biliyordum o gelmeyecekti
Ve biliyordu ne istediğimi
Ama yine de geziyordu
Şehir Şehir.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!