Kızı olmalı her babanın
Zerafeti, sevecenliği...
Bu sonsuz tiyatroda
Tüm gerçek hisleri onun gözünden görmeli.
Kızı olmalı her babanın,
Artık öldük
Bilmiyorsun..
Yaşıyorum sanıyorsun
Seni de yanımda götürdüm.
Mevsim çiçeklerinin kökleriyiz.
Söylemek kolay değil
Gözlerime bakmalısın
Hissetmek kolay değil
Göğsüme yatmalısın
Bil ki son damlasın
Aşka ceza kestin
Duygularıma pranga vurdun
Gönül gözüme mil çektin
Veremezsin boğduğun çocuğun hesabını
Artık kokmaz çiçekler
Hissetiğim gibi,
Kalp sesinin verdiği akustik gibi.
Hayallerimden sıyrılmış sen gibi.
Korkuyorum , kanatlanırsın diye.
Koyuyorum göğsüme, uçmayasın diye.
Bakışlarım delerken karanlığın ayazını
Dumanımla imzaladım geceye yazdığım ağıtı
Yıldızlar olmuş kandil, tutsan da gözlerime
Parlıyorsun, savurdun ateşten kırbacı kalbime
Cılız sokak lambasının aydınlattığı kaldırımda yürüyorum.
Aklımda,
kurdeşenleri kağıda dökmek var.
Bir Mayıs sabahına gözlerini açmak gibiydi hayat
Yeniden doğmak...
Prangalarından kurtulmak
Kelebeğin çiçeğe özlemiydi sana vurulmak
Ben vuruldum, sen vuruldun
Kalmadı endam-ı medeniyet
Sürseler bizi denizlere doğru
Kuşlar ötmese, ağaçlar küsse
İnsan kavmi yok hükmüne bürünse
Geçer ince patikadan sükunetle Adem
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!