Dikenli tellerini geçerken çizdirdim bedenimi,
Acıdı...
Ama üstüme tek çizgi çektin ya!
O ağır yaraladı...
Bir kelebek geçer
Manolya çiçek verir...
Üzerine Konsun diye
Rüzgar esip geçer
Eğilir ağaçlar
Hiç parmağınıza kıymık battı mı bilmem, acı verir... Hele beyninizde bir kıymıkla dolaşmak ve uzun süre ona alışmaya çalışmak?
Yıllar önceydi...
Nasıl başladığımızı hayal meyal hatırlıyorum.
Dostum Salih; yaşı benden büyük olmasına rağmen ben ona hep dost diye hitab ederim.
O ise ismimle hitab ederdi...
Eşini kaybedeli yıllar olmuş. Yalnızlığımızı paylaşmaya başladığımızdan beri bunun ne demek olduğunu bugün daha iyi anlıyorum.
Yalnızlar yalnızı şair!
Her derde dem vurdun
Kendine bir em olamadın
Gölgen bile küsmüş sana
Şiirlerde anlattın çileni
Kotumuzu tutturmaya çalıştım
Sen az sevdin ben çok
Dizelerden tesfiye attım
Yoktan bir sevgi yarattım
Mozaik gibi döşedim aşkımızı
Yakışmazdı bize daha azı
Tekerine batan çiviyim ben
Sen nereye sürsen giderim ben oraya
Pervane oldum da dönüyorum yanında
Kulak ver hissedersin, herkes bunun farkında
Yokmuşum gibi gidiyorsun
Her dönüşümde eziyorsun.
Beklerken seni acelece,
Ölmeden, hemen yazayım seni.
Soruyorsun bir de...
Bu resmimi sevmiyor musun diye
Bilmiyorsun ki gözlerinin olduğu her resim deniz manzarası...
Fakir kim bilmiyorum
Bir dilim ekmek bir kap su gibi
İnananın kefen parası gibi
Ben seni biriktirdim
Nasıl harcayayım böyle kolay
Şuursuzca…
Buzdan bir parmaklık var aramızda
Hangimiz mahkum kime ne
Özgürüm olduğum yerde
Ölüme saat kurdum sana ne
Çekimser fakat mutluysan eğer
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!