Dursun Yelken Şiirleri - Şair Dursun Yelken

Türklüğün düşmanları,
Satılmış beyinleri.

Çakalların ezelden,
Bozkurtlara kinleri.

İçine alarak adeta beni,
Akıyor şanına yakışır gibi,
Göklerden indirir bu yağmur seni;
Hayalin sulara karışır gibi.

Sevda için dizlerini döveni;

Ne yapsın pek zavallı, bencillik perde perde;
Pek hevesli sevmeye, ama o yürek nerde,

Boşa ömür tüketip, “ben” diye kafa yormuş,
Dahası var, kendini “âşık” zannediyormuş.

Mehmetçik sancağı almış eline,
"Canım feda diyor" vatan yoluna.
Terör değil, bu savaştır biline.
Bunlar Türk düşmanı, tarih de şahit.
Vatan için ölen şehittir, şehit!

Dediler, Cennet’ten bir Huri gelmiş:
Esmiş gökyüzünün sevda yelleri!
Cümle alem seyre dalmış Huri’yi,
Hayretten tutulmuş insan dilleri!

Gelişi cihanı boğmuş sevince;

Bu yılı da geçtik, gelen yıllara;
Sabırla gelecek, yaz verenler var.
Milletin derdini atıp kenara,
Şükür, beyanatı tez verenler var.

Yoksulluk sınırı arş-ı âlâda,

Hinlikle delalet arkadaş olmuş;
Elbette ki farkındayız, vesselam!
Meydanlar biçare gafille dolmuş;
Uzak değil yakındayız, vesselam!

Devletin kadrini bilmeli kişi,

Ey sevdiğim, bu gönlümü,
Tepinerek talan ettin.
Hani sözler kavi idi;
Tamamını yalan ettin.

Ne ağası, ne de beyi,

Daim esmez asla boran,
Dineceği gün yakındır.
Baki değil hiçbir devran;
Döneceği gün yakındır.

Sürüp gitmez ilelebet;

Vefasız dostların ardından kalan;
Yalnızlık, yalnızlık, yine yalnızlık...
Dünyada var mı ki gerçek dost bulan;
Yalnızlık, yalnızlık, yine yalnızlık...

Peydah olur: Sanki temiz, sabidir;