Dursun Özden 3 Şiirleri - Şair Dursun Öz ...

atatohum

ah! benim özgün özünüm, çorak toprakta filizlenen azı
körpe dizelerin yeni bağlacı, bağlaması-sazı

mavi göğün süsü-nazı, dil bayrağım türkçenin, gür sesi

Atatürk Yeniden

Güneşi içen rüzgar kanatlı al atın, o yelesinde
Gırtlaktan söylenen son şarkının, ilk nefesinde
Sen vardın, yardan düşen yardın, yarin sesinde

ateş ve su

kendi sınıfına ihanet eden, kafesteki çil keklik, o çok kalleş
ben-sen-dünyanın dörtte üçü kirli su-pis koku-leş, ya ateş?

evren çığlığı bu, ağız dolusu söven, göğü delen, günü öpen

avrasya yeli

aya bak-uygarlık beşiği şafak-güneşi ilk öpen şark
ve sevda kanıyor, ey insanlık!.. silkin ve ayağa kalk
ve altın kızılı alev dağı ak kor, ay gölü’nü bana sor
aşk meleği, karız güzeli badegül’ün, dudak izi mor

aydede ile ayata

çok yoksulum, çok; yok şanım, şöhretim
haram malım, mülküm, hamamım-hanım

oysa bilinmez, ben çok varsıl bir ozanım

aydın çığlığı

ormanda-asırlık ağaç gölgesindeyiz, kardeşçe ve birlikte
yaşayan, o bir yeni zamanlar dervişi aydın boysan amca:
“sallanan masada, ırakı içilir ama sallanan adamla, içilmez
hele hele bir şerefsize ‘şerefe’ diyerek, bardak kaldırılmaz”

ayrı-aynı olmak

nadasa bırakılan çorak toprağın çığlığı
kuruyan ırmak ve göllerde yankılanıyor
o rüzgar kanatlı beyaz atların kişnemesi
o geceyi yırtan gök gürültüsüne karışıyor

ay şarkısı

kutsal kam ana, derince bir iç çekti, kulağına fısıldadı: ‘sev-oku-yaşat’ ay
barış gölü-ulu dağların şifa yeli-dolun-ak deniz-mavi yurt-gönül evi saray

kuzey yıldızıyla dans eden can, sevdası-müjdeli ak güvercin, barış umay

azar-lama

kanadı nar çiçeğim, kışa yaza
tek mevsime sığmayan o kıza
bu kazada; kim eza, kim aza?

azı’lı sözler

şair uyarısı-ikazı, imgeli-yalın hecesi-aruzu
kuduruk, tasmalı köpek saldırısı azgın, azı
kapadokya’nın cansuyu-boğazı-göre tırazı
mutluluk adası hüznü, o mübadil ege yazı