Döndü Dülger Şiirleri - Şair Döndü Dülger

Kimine göre bir deli,
Kimine göre bir garibim.
Rüzgara ismini fısıldayacak kadar,
Yıldızlara umut bağlayacak kadar,
Günleri sen sen diye ümide boğacak kadar,
Delilik buysa evet ben deliyim.

Sevda öylesine değil ölesiye sevmek değil miydi?
Ne yokluğuyla sınandığında boynunu bükmekti,
Ne de özlemi alevlendiğinde kalbini viran etmekti.
Ne mateme bürünüp nefesini kesmekti,
Ne de çıkılan seferden geri dönmekti.
Aldırmayın sevdaya sürülen lekelere,

Seni dil uğurladı uğurlamaya da,
Gönülden kazımanın bir yolunu bulamıyorum.
Benden tek bir zerre kalmasın umrumda mı,
Sensiz ben bu canı yaşıyor saymıyorum.
Kendi ölüm fermanıma razıyım amma,
Senin başka gönül de doğuşunu kaldıramıyorum.

Biz birbirimize hasret tüterek,
Sevdamızı yanarak ömrümüze katmadık mı?
Biz bize ait bir an geçirmeden,
Yıllarımızı her iç çekişte tutuşturmadık mı?
Biz birbirimizden uzakta yaşlanarak,
Tek yüreğin, ikiye ayrılmış parçasıyla, hüzne gark olmadık mı?

Biz birbirimize hasret tüterek,
Sevdamızı yanarak ömrümüze katmadık mı?
Biz bize ait bir an geçirmeden,
Yıllarımızı her iç çekişte tutuşturmadık mı?
Biz birbirimizden uzakta yaşlanarak,
Tek yüreğin, ikiye ayrılmış parçasıyla, hüzne gark olmadık mı?

SEV DEME BANA...
Sev deme sakın bana,
Ben sevmeleri yaprak yaprak döktüm de geldim.
Bakma gözlerime öyle dargın dargın.
Yarınlara umutlarımı kuru bir dalda asılı bıraktım da geldim.

SEVDİĞİM
Anladım mutluluktan nasibim yok fani dünyada,
Gökyüzünü avuçlarımda sunmak için çırpınsamda,
Acziyetimden,esaretimden ulaşamam sana.
Saramam yüreğini, dokunamam ruhuna.
Bunu söylemek benim için zulüm olsa.da,

Sevdim demekle sevilmiyor azizim.
Aşkını yüreğine kazımadıysan,
Uğrunda uykularını kaçırmadıysan,
Hergün hayaliyle sabahlamadıysan,
Gönlünü bir kare fotoğrafıyla avutmadıysan,
Yolunu gözlemekten usanmadıysan.

SEVGİLİ!...
Adı sevdaydı Sevgili!
Tek kişiye ağır hasarlı bir mesken, zemheri bir soğuktu,
İki kişiye ışıl ışıl mavi bir deniz, asude bir doğuştu.
Biz olmak kaidesiyle,
Efsunlu bir yolda, doğa üstü bir varoluştu.

Adı sevdaydı Sevgili!
Tek kişiye ağır hasarlı bir mesken, zemheri bir soğuktu,
İki kişiye ışıl ışıl mavi bir deniz, asude bir doğuştu.
Biz olmak kaidesiyle,
Efsunlu bir yolda, doğa üstü bir varoluştu.