Döndü Dülger Şiirleri - Şair Döndü Dülger

SENİ MESUD SANIYORLAR...
Ne zaman iflah olmam bu defa desen de,
Gök yarılıp parça parça üstüne dökülse de,
Böyle bir acı yok, canım daha fazla nasıl yanabilir ki diye iç çeksen de,
Zamanın sihirli eli değiyor kırgın yüreğine.
Seni görenler mesud sanıyorlar!

Ne zaman iflah olmam bu defa desen de,
Gök yarılıp parça parça üstüne dökülse de,
Canım daha fazla nasıl yanabilir ki diye iç çeksen de,
Hayata tutunuyorsun kırık dökük kırıntılarınla.
Bilmiyorlar acı dolu yıllarını,
Seni yaşıyorsun sanıyorlar!

Seni yazmalıyım seni.
Bilmem hangi kelime yetecek anlatmaya.
Bilmem hangi bulutun arkasında belirecek hayalin.
Bilmem ulaşacak mı kelimelerimin sihirli eli.
Sana kurduğum her cümle
Dümeni kırık kalemimle gönül deryanda bulur mu ki bizi?

Senli bir yaşam yaşıyorken, canını canımda saklıyorken,
Bu Can sevdasını yolcu eder mi sanıyorsun.
Gönlü yok sayalım, her nefesi seninle alıyorken.
Sen kendini bende biter mi sanıyorsun?

Sensiz ocağım tütmez, aşım kaynamazken.

SENLİ SON SAYFALARIM...
Hâlâ unutmaktan dönüyor,
Hâlâ gönül yaralarımı seni merhem yapıp sarıyorum.
Bunca derdi sen ekmemişsin gibi,
Hâlâ senden medet umuyorum.
Hasreti kana kana içiyorken,

Hâlâ unutmaktan dönüyor,
Hâlâ gönül yaralarımı seni merhem yapıp sarıyorum.
Bunca derdi sen ekmemişsin gibi,
Hâlâ senden medet umuyor,
Hâlâ sende soluğu alıyorum.
Hasreti kana kana içiyorken,

Ne sevgimi, ne özlemimi göstermeden yaşarım.
Gözlerimden süzülen yaşları siler, mutluluk pozları sunarım.
Solan gül rengimi göstermem sana, allar pullarım.
Günbegün eridiğimi, belli etmem sen merak etme.

Ne sorgular, ne eser, ne de gürlerim.

SEN OL
Bugün günlerden sen ol.
Güne senle başlamak nasip olsun,
Saatler sende dursun.
Elllerin ellerimde,
Gözlerin gözlerimde tam da o anda.

SEN OLSAYDIN....
Düşünüyorum da sen yanımda olsan ne değişirdi?
Öncelikle kara kaderim çizilir,
Devran döner gönül huzura evrilirdi.
Meselâ dağlar olmazdı baktığım yerde,
Heryer dümdüz, her yer çiçeklerle bezeli,

Okumayacağını bile bile yazıyorum.
Gün gelir aynı acının vurgunuyla vurulmuş,
Sevdiğinin hasretiyle yüreği buz tutmuş,
Sevdası dilinde tutuklu kalan yüreklerin,
Belki gönül sesleri olurum diye yazıyorum.
Bize dair tek bir iz bırakmadan,