Döndü Dülger Şiirleri - Şair Döndü Dülger

Ben yine de sen gibi olmayacağım.
Sen beni inandığım yerden yaraladın ama,
Ben etrafıma yine sevgiyle, insanca bakacağım.
Tek pişmanlığım geçirilen zamanın acılı kaybı olsa da,
Vicdan rahatlığıyla yaşayacak,
Kirli emelleri kendimden uzak tutacağım.

TAM VAKTİ....
İçimde ki sabrın son çırpınışları,
İyi niyetime zeval gelmeden, duvarlarımı demirden örmem,
Bana iyi gelmeyen ne varsa üstünü örtmem,
Ertelediğim hayallerime,
Vebaline girdiğim kendime dönüp bir bakmam lazım.

İçimde ki sabrın son çırpınışları,
İyi niyetime zeval gelmeden, duvarlarımı demirden örmem,
Bana iyi gelmeyen ne varsa üstünü örtmem,
Ertelediğim hayallerime,
Vebaline girdiğim kendime dönüp bir bakmam lazım.
Küllerin arasından ağlayan küçük kızı bulup af dilemem lazım.

Vakit tan yeri kızıllığı,
Elimizde yazıp silmekten aşınmış sayfalar,
Gönlümüzde fısıltıya dönüşmüş ümidin kısık sesi,
Gözlerimizde ışığını kaybetmiş boş mezarlıklarla,
Yüz üstü düşen gururumuzu artık kaldıralım.
Bir gün daha diye diye varacağımız adresler değişmiş.

TARİHİN İZLERİ...
Ne de yorgun görünüyorsun.
Ayakta durmakta zorlandığın her hâlinden belli.
Çatlamış duvarların, dökülmüş sıvaların,
Kusmuş içinde ki acıyı besbelli.
Kim bilir nelere şahit oldun,

Bütün ihtimalleri karaya oturtsan da,
Sebepli sebepsiz bahanelerle içini doldursan da,
Ağır bir romanın acı dolu başrolünü bana sunsan da,
Tek bir ihtimal olsun ben yine onunla yanan gönlümü soğuturum.
Tek bir ihtimalle yeniden gökyüzüme senli benli yıldızlar tuttururum.

Korkarak yaşar olduk.
Yüreğimizde inandığımız ne varsa sular altında kaldı.
Kendimizden çoktan geçtik de,
Nasıl bir dünya bırakacağız ona yanar olduk.
Uykuya dalmaktan, sabaha uyanmaktan,
Bir yudum suyu kana kana içmekten muzdarip olduk.

Bulutlu havaları sevmezdin eskiden,
İçimi kasvet sarıyor, kalbim sızlıyor,
Ya güneş açmalı, ya da beyaz kâr kirpiklerimi ıslatmalı.
Yağmur yağsın gök yarılırcasına ıslanması güzel ama,
Gökyüzü kararmasın diye eklerdin önceden.
Şimdi hiç gelme buralara sevdiğim!

Kendi hayatımızın bile sahibi değilken,
Çabaladığımız ne varsa bize emanetken,
Avucumuzdan birgün kayıp gideceğini bilirken,
Kime ne kadar anlam yüklediğimizi tartmamız lazım.
İyiliği özümüze nakşetmemiz,
Kahr_ı cefa karşısında Elif gibi durmamız,

Herkesin hissesine mutluluk düşmüyor bu dünyada.
Birileri gününü gün ederken,
Birileri boyunu aşmış derdiyle başa çıkmaya çalışıyor.
Payına ne düştüyse yaşıyorsun,
Ya muhabbetle, ya da metanetle.
Biliyoruz ki her halimiz ayandır Rabbime,