Dil Kemiksiz... Şiiri - Haydar Demoğlu

Dil kemiksiz, sürç-i lisan doğasında var,
Canlıyı, canlıdan ayıran, dil ve us var,
Her sürç’ün; bir özrü, bir açıklaması var
Özürde, kabulde, erdemin özünde var.
*
Kişi kendinden bilir işi, ruh halinden,
Dargın söylemez nedeni, kin besler içten,
Dille, yüz yüze anlaşmak, medeniyetten,
İyi niyet okur, insan sevgisi bilen,
*
Hata da, af da, insan tabiatında var,
Kalpte sevgi besleyen, hoşgörüye mazhar,
Söylenirse hata, tekrarı ruhu yorar,
Sevgi ve barış dili, özürdür; değil har,
*
Bedenin günahkârı; kemiksiz uzuvlar,
Bazen akla hüküm eder kemiksiz duygular,
Dil bilinci, beden akili, hiçe sayar,
Morarır; hatasını fark edince beşer…
*
Bazen, kırılan yanlış anlamıştır, lafı,
Salim Us’la analiz; anlatır maksadı,
Soğuk ve uzak durmak yıpratır saygıyı,
Sevgi, hoşgörü, çözer, eritir her şeyi
*
Olgunluğu kâmil olan, fazilet taşır,
Erdemlik; ser-i kemale yakışandır,
Fındıkkabuğunu doldurmaz meseleler,
Cemal, cemale özür, kabule şayandır.
*
İletişimden uzak, sorun konuşulmaz,
Sebebi küslükten, dağın haberi olmaz,
İnsan; konuşa konuşa demiş atamız,
Hata yapanda, affettirende dilimiz.
*
İnsan beşer, bazen şaşar, bazen dil sürçer,
İtham edilen, iyi niyetle af diler,
İnsanım diyen herkes, bunu mutlaka yaşar,
Demoğlu; anlayış, her kalbe kılmaz nazar.
Haydar DEMOĞLU