Kadın Olmak… Şiiri - Haydar Demoğlu

Türkiye’nin doğusunda,
Gelişmemiş ücra köşe...
Kısalmamış cahilliğin kolu,
Tarihler 21. yüz yıl dese de.

Adı yok kadının...
Hakkı, hukuku,
İnsan sınıfındaki; varlığı yok.
Açlığın, sefilliğin, sahipsizliğin...
Sağlıksız koşullarda yaşamanın;
Kadın olmuş adı: hizmetkârlığın.

Erkeğin sertliğine,
Saygısızlığına, acımasızlığına,
Ve merhametsiz ellerine bırakılmış,
Kadının; töre adı altında;
Mutluluğu, acıları,
Yaşam çizgisi olan, kaderi,
Makûs talihi ve geleceği.

Eşitsizliğin fotoğrafı;
Doğur, büyüt, besle...
Doğurduğun kız ise;
Benzer kaderi, annesine,
Eğer erkek ise;
Baba gibi hekomanite…

Evini, çekip çevirme,
Doğurup büyütme...
Sorumluluk hep kadında.
Akşam: karı ol, kocaya,
Gündüz hizmetkâr ol,
Eşe, çocuğa, eve...
Sonra gelelim kadının;
Erkeğinin, sinirini, stresini alacak,
Araçsal görevine,
Oda, eşindin dayak yemesidir,
Erkeklik ispat edilecek ya!
Tabiri caizse;
İşte, kadının adı yok!
Çünkü bu hayattan kopuk.

Yaşlı, dul, çocuklu...
Ne fark eder.
Ahırdaki maldan daha değersiz,
Kadınlar; ücra köşelerde.
Büyükleri para karşılığı,
Başlık adı altında, satınca...
İsmi namus olur.
Kadın, Kendi istediğine varınca,
Adı; namusuz,
Murdar olmuş et parçası konur.
Hayvan muamelesi görür, Kadınlar;
Memleketin ücralarında.

Cennet kadınların ayakları altında;
Diyen; bir inancın ümmetiyiz.
Kadına; ana diyip, sonra küfür eden,
“İnsan değil insanın...”
“Müslüman değil, Müslüman’ın”
İşine yarar diyen, yine biziz.
İnançlarımıza ters düşen,
Günah işleyip, şirk koşmayı beceren,
Kendi kendimizi kandırıyoruz,
Bilerek ya da bilmeden.

Adalet, hukuk, kanun, yasa...
Hani, diyorum uygulansa.
21. yüz yılda, çağdaşlık;
Gericiliğin, gerisinde kalmışsa...
Toplum suçu,
Suç suçluyu,
Suçlu yasayı üretiyorsa...
Çözüm, çözümsüzlüğe odaklanır,
Umut vermez, yarınlarsa.
Hele birde, tecavüz dahi,
Suç, sayılmayacaksa...

Erkektir; ne yapsa yeridir.
Kadındır; eksik etektir.
Eğitim; ücra köşelerde eksiktir.
Kafalar: şekilci, tabucu...
Örümcek ağlı, statükocu,
Ve radikal yapıdadır.
Bu asırda halen, kadının adı yoksa
Avrupalı olabilmek, boş hayaldir.

Her şeye rağmen:
Kadın; ananın, avradın, bacının...
Kadın; sevginin, şefkatin, merhametin...
Kendisidir, özüdür, adıdır.
Çünkü; acımasız ve baskın olmaya,
Yüreği namüsaittir.

Demoğlu’yum demem o ki;
Kadınımızın hayatından kölelik,
Ücradaki; kent, köy, kasabadan,
Derebeylik, haydutluk kalkınca...
Yurdun her köşesine;
Eğitim, adalet, özgürlük, kanun varınca,
Demokrasinin eşitliği,
Misak-i Milli sınırlarını, sarınca...
Ve de en önemlisi;
Kadının adı konulunca...
Özlemlere kavuşulur;
Bir gün, sabah olunca.
(Haydar Demoğlu/İzmir)