Zemheride Beyaz Hüzün…/hd

**-** Zemheride Beyaz Hüzün… **-**
O, gonca bir güldü,
Henüz açılmış,
Sanki üzerine çiğ damlaları düşmüş gibi…
Bir çift, mahzun bakışın ardında,
Üşümüş ve ürpermiş kuşlar misali.
*
Bense, yaprakları sararmış,
Asırlık bir çınar gibi,
Sanki onda bahar, ben de hazan, hüküm sürüyor,
Onun için nimet olan, bu hayat…
Benim için, külfet gibi görünüyor.
*
Bir an için,
Bu aşkın ümitleri,
Gönlümde tomurcuklanıp,
Çiçek açar gibi oldu.
Ancak; zemheride, karlı bir kış günündeymiş gibi;
Donuverdi, sanki duygularım.
Beyaz bir hüzne döndü, içimdeki umutlarım.
Çünkü o, bir gonca gül…
Bense, uçurum dibinde biten,
Bir zehirli zakkum gibiydim.
*
Anladım ki; çok geç kalmışım,
Çok geç…
Umutsuz, mümkün olmayan,
Bir sevi’nin,
Bir sevdanın,
Peşinden koşmak için, çok geç.
*
Ömrümün kara kışında,
İsmini; “beyaz hüzün” koyduğum,
Kısacık bir aşk yolculuğu,
Başladığı yerde bitti,
*
Tıpkı karda açan, kar çiçeği gibi…
Beyaz bir çileden,
Beyaz hüzünlü bir sevda…
Tipi gibi; esti, gürledi, geçip gitti.
*
Demoğlu; gönlünü sürgün etmişti…
Kışı ağır ve uzun süren,
Bir Anadolu kasabasından,
O, bembeyaz hüznün ayazında, kar çiçeği gibi açan,
O kar aşkını, karla birlikte eritip gitmişti.
Beyaz hüzünlü bir yaşamdan,
Beyaz, kısa metrajlı bir sevda, yaşanıp bitmişti.
Haydar Demoğlu- İzmir