Deniz Gece Mavisi Şiirleri - Şair Deniz ...

Şimdi dilsiz bir alfabenin dili ile yazıyorum bu satırları.
İçimdeki yıkık, viran duyguları dile getirmeye çalışsam da hiçbir alfabede yokluğunun acısına bir ad bulamıyorum. Demiştim sana; bir gün olur da aldatırsan beni, benden güzeli, benden zekisi ve benden kat kat iyisi ile aldat.
Bari, gidişin onurluca olsun.
Ama unutmuşum, kargalar çöplükten vazgeçmezmiş.

Sakın acıyorum sanma ya da seni unutamadım zannetme.

Kayıp bir şehir gibiyim,
Hangi parçam nerede kalmış, inan bilmiyorum.
Gözlerimin maviliklerinde öldürdüğüm bu kaçıncı pembe?
Oysa mavi, pembe, yeşildi hayallerim.
Şimdi kınına küsmüş bir bıçak gibiyim;
Kesip atmak var dilimi bir hışımla, ama kıyamıyorum.

Zordur uzaktan sevmek...
Bazen bir şarkıda dolar gözlerin,
Bazen bir söz alır götürür seni,
Bazen de bir bakış,
Tokat gibi vurur gerçeği yüzüne.

Senden sonra pek bir şey değişmedi bende.
Anahtar yine aynı yerde,
Pardesün portmantoda,
Ve ayakkabıların hâlâ ayakkabılıkta.
Her şey aynı, bir tek şey dışında:

Tamamı hakikat olan bir sadakat istemiştim senden, tüm sadakatsizlere inat.
Sen ise ihanetten yoğrulmuş bir aşkı, taşı diye koydun önüme.
Yüklerim ağırdı, gerçeklerimse acınasıydı.
“N’olur bakmaz hayat,” derdi nenem,
“Küçük omuzlarına, yorgun ayaklarına verdiğin mücadeleye.
Yükler sırtına, dertler götürdüğün yere kadar gider;

Yine gece sessiz,
Kalbim kırıklarla dolu.
Saatin tiktak sesine bırakıyorum kulaklarımı.
Yokluğun düğüm düğüm,
Sensizliğin en sancılı saatlerindeyim.
Dudaklarımda kelimeler, çaresiz.

Sessiz harfler biriktiriyorum,
Sen manzaralı yüreğimin en ücra köşelerinde.
İnadına sesli harflere bürünmeye çalışıyor hayat,
Ama ben ısrarla saklıyorum avuç içlerimde örseletilmemiş senleri.
Bazen bir şarkıda, bazen bir şiirde gelip dokunuyor parmaklarının sen izleri,
Anımsatıyor geçmişi dudaklarıma değen her kadeh.

İnsanın canı acır mı;
Yüreği yanar mı;
Ya burnunun direği sızlar mı?
Sızlıyor işte.
Bugün bayram ve ben yine mutsuzum.

Yine gözlerimde bir damla yaş ile yazıyorum bu satırları.
Hayatın bana oynadığı oyunlar bir bir ayyuka çıkarken, ben yüreğimdeki beyaz kağıtları saklıyorum siyah boyalı ellerden.

Sol yanımda acının sancılı çıbanları, sağ yanımda bilinmezlikler.
Çarkın dişlerinden akıyor hüznün yağları. Korkuyorum! Ya ellerime akıp kirletirse? Anamın sözleri gelip çakılıyor aklıma: "Altın çamur tutmaz ki."

Sana savruluyorum sanki,
Bir şeyler itiyor beni sana doğru.
Engel olamıyorum…
Varlığın tebessüm yüzümde,
Yokluğun hüzün gözlerimde.