Deniz Gece Mavisi Şiirleri - Şair Deniz ...

İstanbul’un buğulu ve ıslak sokaklarında kaybettim seni.
Sen adım adım giderken benden,
Ben damla damla yıkadım gidişinin ayak izlerini.
Dünlerin acısı,
Sözlerin yalnızlığı dudağımda kaldı,
Yutkunup yutkunup sürüdüm ölü derimi.

Zabıtlara geçsin bu bir itirafnamedir,
Ben onu sevmekten,
Ben onu beklemekten,
Ben onu özlemekten
Yoruldum.

Gün batarken yüreğimde
Sevdan gizli bende
Ayrılıklarla dolu hüzün vadisinde
Kavuşmak için çırpınan ruhum şimdi
Dakikalar yıllara dönüşüyor
Yillar hasrete

Merhaba doktor,
– Biliyorum kızıyorsun bana…
– “Onca zaman neredeydin? O kadar emek verdim sana, hiç mi olmadı?” diyorsun.
– Haklısın belki…
– Ama bir kere de sen yap empati…
– Hani hep bana diyorsun ya, “Deniz, kendini başkasının yerine koy…”

Derin bir aşktı benim sana hissettiklerim.
Ne zaman konuşmaya kalksam,
Gözlerin sözlerimin katili oldu.
Ve ben hep sustum.
Sonra baktım ki ben sustukça uzaklaştın benden,
Her suskunluk daha da çok kanattı beni.

Gönlünün sırlarını yüreğime nakşettiğim günden beri,
Adını her solukta yıldızlara fısıldadım.
Aşkın en derin sularında seni arayıp bulamadığım anlarda,
Sensiz nefes almanın hüznünü yaşadım.

Gözlerin, yıldızların en parlak hali oldu,

Şimdi gitarın bile hüzünlendiği anlardayım 
Gelişin geliyor gözlerime sonrada gidişin
Hafiften yağmur çiseliyor göz bebeklerime
Sakin ağlıyor musun deme
Gözlerime yağmur yağdı sevgili …
Ey Kalbimin ışığı…

Sesin değince kulağıma
İçimde kırıldı umutsuzluklarin fay hatları
Arci depremler yaşadı yüreğim
Ellerim ilk defa bu kadar sıcaktı
Yüzüme gelip yerleşmişti aptal bir gülümseme
Dudaklarım kelimeleri saklıyordu

İçimde öyle bir yangın var ki,
Sanki cayır cayır yanıyorum.
Anlatamıyorum kendimi,
Mecalsiz artık kelimelerim;
Uslupsuz, yorgun düşmüş dilimin kenarındayım.

Varlığının var saatlerinde
Yokluğunun acılarını yaşatmani
Asla affetmeyen bir yürek benimkisi

Dün gece ansızın titredi parmak uçlarım gelip yerleşti bir damla yaş göz bebeklerime
Ağır ağır yol alırken akrep yelkovana