Demirci Ahmet Şiirleri - Şair Demirci Ahmet

Yıldızlardan topladım ben aşkı
Topladım her anını karanlıklardan
Sevgi ile kardım umut harcını
Anlattım tek tek ruhum solmadan

Mutluluk almak için geldim topraktan

Secdesinde çaresizce dua dilimde
Eylül bakışların düştü gözlerime
Daha çok var o mevsime dursun benden geride
Dinmeyen acısı sızısı henüz içimde

Kurudu soldu ne varsa aşk bahçemde

Olmalı her akşam aynı sıradan
Damlar ara ara eriyen mum misali
Gelince sessizce anılar arasından
Duyguların acısı yakar hasreti

Duman sarmış her yanını

bitermiş bitmez dediğin
gidermiş gün olur gitmez bildiğin.
el olurmuş bir zaman sonra
canından öte sevdiğin...
önüne geçmek istersin zamanın
mutluluk sandığın yakan yılları silsin...

Ah benim dizelerime sığdıramadığım
Kitaplarıma cümlelerimi yetiremediğim
Türkülerimin yetersiz kaldığı ömrüm
Yar diye yandığım yaralarımın zalimi

Nefesimin sahibi zamanımın sebebi

Şiirler yazdım Türkü oldu
Şiirler yazdım aşk oldu
Bir sana anlatamadım derdimi
Birde şiirlerde kendimi

Resmini yazdım şiirlere

Hani nerede anlattığın düşlerin
Yazık ettin hepsi kaldı anılarda
Bende kal hiç gitme demiştin
Hani ne oldu o ölümsüz aşka

Ev kuracaktık sahil kasabasında

Hemen anlamanı beklemedim nefesimi
Nasılsa zaman anlatacak bensizliği
Belki kurduğum bir cümlede beni
Belki gözlerimde gördüğün bir anda kendini

Anlatacak zaman hatıraların içinde geçenleri

Ne kadar olsam da uzağında
Geleceğim bir bahar sabahı kapına
Belki akasya kokularında
Belki nisan sabahı yağmur damlalarında

Geleceğim bilmiyorum zaman sorma

Usul usul sona yaklaşıyor zaman
Bir yıldız daha uçuyor sonsuzluğa topraktan
Elleri merhamet yüreği vicdan kokan
Her bakışında gülüşünde mucizeleri olan

Canımda can hayatımda hayat olan