Demirci Ahmet Şiirleri - Şair Demirci Ahmet

Kaybettim hayat renklerimi
İzledim sessizce tek tek gidişlerini
Nasıl kaybolduklarını sonsuzluğunda
Kaldığım karanlık sessizliğin

Donmuş karanlık bir ülkenin

düşününce geçmişi hani
mavi düşler içinde
hayat yaşamaya değerdi
olmasaydı içinde unutmak seni
bu akşamda aynı,
aldığım her nefes gibi

Öylece bıraktım geçmişi
gelecek hayallerimi
gidiyorum şimdi
Çok özleyeceğim meyhaneleri
İçimi yakan hikayesi acılı Türküleri

Yarım kalan bir hikayenin kalanından
Hep yarım kalır hayatlar,
Oysa tamamlanmak için geldik hayata
İlk bilincden son nefese
Aramakla geçer bir ömür
Bilmeden yaşamadan hep aramak

En derininde gecenin
En sessiz saatini bekleyeceğim
Koptuğunda içimde kıyamet
Bu limandan,
sensiz, sessiz, gideceğim...
Götürecek sesimi, nefesimi

Salına salına
Yürürken yüreğimde
Eflatun leylakların
kokusu vardı gözlerinde

Olcay Han'ın soyunda ,
Kara Han'ın boyunda,
Oğuz Kaan toyunda,
KUT aldı Türk 'un adı,
Tuğ elinde Oğuz ata
Bozkurtlar omuz omuza

Kurulmuş harami kurdun tahtına
İt tuzağı olmuş dört bir yanımız
Kalmış çakallara kutlu davamız
Unutulmuş töre Bozkurt yurdunda

Eskitmis bak zaman saçlarımı,
Ölümün acımasız oyuncaklari
Sarmış dört bir yanimi
Kaybolmuş gözlerimden
Hayatın renkli ışıkları,
Toprak aç, toprak cana muhtaç

Lodos rüzgarı gibi gözlerin
Eritirdi kar tanesi gibi yüreğimi
Sanırdım anlar nasıl özlediğimi
Yanındayken bile hasretimi

Özledim, sanırdım bir kelime yeter