Bir tereddütü gidermek uğruna
Papatya yapraklarına çektirilenler
Çare olmaz umutsuzların umuduna
Papatya yapraklarının ahından uzak
Umutlar endişesiz özgür yaşasınlar
Ben papatyaları hiç incitmedim
Çarşıya indiğinde gizli gizli izlerdik seni
Seyre dalardık güzel yüzünü sen istemesende
Hayran hayran bakardık bizden kaçırdığın gözlerini
Ne zaman yakalasam o buruk gülüşlerini
Bilmem şu daldaki akasyaları
Bir yerlerden hatırlarmısın?
Onlar geçmiş günlerin bir hatırası
Kabaran hislerinin kopyası
İnsan sevdiğini bırakır mı?
Candan öte sevdiğini
İstese de bırakamaz
Sevmek ise bırakır bazen seveni
Ama yalnızca haksızlık edeni
Çok yoranı sıkıp boğanı
Daha kaç yıl yaşarım
Kiminle tanışırım
Kimleri unuturum
Kimler beni unutur bilmem
Şurası bir gerçek ki
Canımı acıtanı hiç unutmam
Artık bir önemi kalmadı
Gelmesende olur
Gelsende
Sevmesende olur
Sevsende
Yar yolu gözlemekten
Bu yerlere biz tırnaklarımızla kazarak geldik
İşte bu zeminde yaradandan gayri kimseye
Varoluştan doğan bir borcumuz yok çok şükür
Biz liyakate sonrada sadakate çok önem verdik
Herkes yüreğinin yettiği yere kadar sever
Körelmiş yürek bilmem ki başka ne sever?
Hele birde üslubu vasat algısı kapalıysa
Allah aşkına onunla neyi nasıl paylaşırsın?
Dertli gönül hüzünlenince
Yaş gözlerden akıp gidermiş
Keşke dertlerde öyle yapsaymış
İçimizde kanayan gönül yarası olmasaymış
Seninle sohbet bir mutlu gün idi bitti
Gözlerindeki hüzne dalmıştım
O güzel gülüşlerin bir anda söndü gitti
Hasret boş bir ütopya mıdır ?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!