Cevdet Altay Şiirleri - Şair Cevdet Altay

Gözümün gilesi başımın tacı
Bu xesde üreyin sende ilacı
Yar aşgın badası zeherden acı
İçsem mi bilmirem içmese mi yar

O gara teline darağın olum

Bu aleme bastın kadem,
Yoksa edep,olmaz erdem,
Aç gözlü ey beni adem,
Ölsen gene gözün doymaz.

Bozdun ömür törpüsünü,

Bir garip yol beni gurbete saldı,
Yeşeren her umut dalında soldu,
Daha yeni aklım başıma geldi,
Hançerin sırtımı deldiği zaman.

İnsandır sanarak boş hayal kurdum,

Senin bağrın taştan bense bir enkaz
Seninle burcumuz tutmaz Gülendam
Viran olmuş baykuş bağlasan durmaz
Bizim bağda bülbül ötmez Gülendam

Bitmiyor ne öfkem ne yasaklarım

El ettin göz ettin kanıma girdin.
Bu garip sevdayı başıma sardın.
Yeminler ederek bir umur verdin.
Güler misin ağlar halime benim.

Yüze gülüp arkam sıra suçladın.

Şavgı vurmuş hazoyun bulağına
Tamda gelmiş sevilecek çağına,
Ateş düşmüş üreğimin yağına,
Qaçma gel gel gülesor'un maralı,
Üz çevirip etme dertli yaralı.

Ceylan edasıyla karşıma çıktın,
Gönül bahçesinde gül oldun bana.
Karanlık dünyama bir ışık yaktın,
Mutluluğu tutan el oldun bana.

Dostun pınarından hüzün akarken,

Aldığım nefeste seni yaşarım,
Güman deryasını nasıl aşarım,
Engebeli yolda durmaz koşarım,
Gideceğim yerde sen varsan eğer

Bir kumru misali karşına çıksam,

Ali mektebinde, okur yazarım,
Çiçeğin özünden, cevher süzerim,
Düştüm yalın ayak, umman gezerim,
Dostun gönlündeki sala günaydın.

Bir kor var ki her yüreğe oturan,

Bu karşı dağların dalı görünmez.
Yiğit dara düşmüş halı sorulmaz.
Müslümansın deyip selam verilmez.
Yakar yüreğini harı gurbetin.

Sılasından sürgün yemiş uzağa