Cevdet Altay Şiirleri - Şair Cevdet Altay

Dünya fani insan ölür
Ardında dostları kalır
İnsanın dar günü olur
Üç dostum var biri sormaz

İçlerinden dışladılar

doğdun yaşıyorsun öleceksin.
güzelliğini bir kalkan gibi kullandın,
arkasına saklanıyorsun paranın.
üç kuruşa kibir,
kara bir kalbe esir,
yaşadığını sanıyorsun.

...
Geldiğim yerdeki çiçeği gülü
Bulamadım burada dertliyim gardaş
Dertli dertli öten güzel bülbülü
Bulamadım burada dertliyim gardaş...MEHMETALİ IŞIK

Umut fakirin ekmeğidir
aşıdır yaşam savaşıdır.
Garibin yol arkadaşıdır,
sırdaşıdır.

Umut varsa binlerce

Kesme can suyunu
umutlarımın.
Yeniden filizlenmeye
yüz tutmuşken
Eğer sarartırsan
o yapraklarI,

Sükut-u hayal ile dost olmuşsa bir kişi,
Yakasını bırakmaz, onun asla geçmişi,
Bir yol yorgunu olmuş,bu sevdanın dervişi,
İsimsiz bir mezardır, onun asıl niyeti,
Unutmuş kara toprak göndermiyor daveti.

Canana can dedim diye
Az eğlenip güldüm diye
Biraz mutlu oldum diye
Üstüme gelmeyin artık

Hevesimi bağlattınız

Tutuşmuş bedenim yanıyor canım
Arzular isyanda söze bakmıyor
Seni diye akar damarda kanım
Adını anmaktan sözler bıkmıyor

Sana bir kerecik dokunmak için

Kelle koltuğunda biri koşuyor
Birisi yoluna mayın döşüyor,
Atı alan çoktan menzil aşıyor,
Afaki konuşan sözler utansın

Kaset kumpasıyla lider indiren,

Uyandır beni bu
bu acımasız düşten.

Yokluğunu görüyorum,
hasretini çekiyorum,
içime duman, duman.