Cevdet Altay Şiirleri - Şair Cevdet Altay

Keşke hiç yüzünü görmez olaydım
Takılıp peşine gelmez olaydım
Ah gönlümü sana vermez olaydım
Dünyamı başıma yıktın insafsız

Başıma açtığın bela yetmez mi

İnsan oğlu masum doğar.
Çoğu su canavar olarak,
ruhunu teslim eder.
Nedense o an önceden,
hiç kimsenin aklına gelmez.
Dünya lezzeti uğruna,

İnsanlık insanı hakir görüyor,
Zamane nahağı sevip koruyor,
Zalimler mazlumdan hesap soruyor,
Neden garip, garip bakıyor diye.

Bahtına sığınmış, sınar özünü,

Gönülden gönül’e şimşek çakarken,
Sevdanın alevi canlar yakarken,
Bir karar verip de yola çıkarken,
İnsanın yanında insan olmalı.

Karanlık geçmişten hesap soracak.

Garibi dünyada fazla gördüler.
Sorgusuz sualsiz karar verdiler.
Dost görünüp yüreğinden vurdular.
İki gözü durmaz ağlar garibin.

Gönül tezgahında efkar dokuyor.

Yollar uzun nice dağlar aşarsın
Benden ayrı bilmem nasıl yaşarsın
Açmış kollarını kime koşarsın
Vurup can evimden öldürme beni

Dünya dursa yanlış yapmaz diyordum

Kimi seçtin seç tin ey gafil,dön de bir meclise bak,
Müstahaktır bu sana,bağırma ciyak,ciyak,
Haram olsun sizlere, insan gibi yaşamak,
Vatanı bölecekmiş, ermeninin piçleri,
Kimse heveslenmesin, Türk’e yetmez güçleri.

Kınalı kekliğim, kim vurdu sana
Kanadın kırılmış,uçamıyor sun
Ne dedim ki niye, darıldın bana
Kolları boynuma, dolamıyor sun

Gelmeyen kalmadı,belalı başa

Kaç Yıldızın kaydı, kaç ocak söndü,
Kimbilir kaç rüya kabusa döndü,
Kaç bulut kaç yağmur, sana dert yandı,
Yoruldun ey gece yat dinlen biraz.

Yaratıklar birer birer kalkmadan,

Kalbimi kıranlara asla,
kırgın değilim, çünkü
kırılacak kadar değerleri
yok gözümde.

Hep kavgalı yaşadım