Cevdet Altay Şiirleri - Şair Cevdet Altay

Ne sende o neşe var, ne bede eski heves,
Riyakar tebessümle, sabredip duruyoruz.
Tutsak etmiştir bizi, mutluluk denen kafes,
Mesnetsiz mevzularla, kılı kırk yarıyoruz

Muhabbet kalesinin, doruğuna çıkardık,

Şahsi Güneşim
Yağmur lodosla yarışır,
Seli dereye karışır,
Yürek kafesle vuruşur,
Sen yadıma düştün yine.

Sahtekar Mısralar

Mazata düşürmüş has ipeğimi,
Sevgisi paradan puldanmış meğer.
Onun için çarpan bu yüreğimi,
Basamak olarak kullanmış meğer.

Ne qadar isdedim yanına gelim
Üşüyen qelbimi oycuna verim
İsdedim bu bayram yanında olum
Yar mensiz bayramın müverey olsun

Merhaba deyerken bahara yaza

Değirmenin suyu,nerden geliyor
Sorarlar a dostum,sorana kızma
Senin o servetin, neye yarıyor
Görgüsüze cevap,verene kızma

Altına son model,araban alsa

Sürgün yedim senden uzak illere.
Hayalin karşımda üzülmüş Meryem.
Düşürdüler beni dilden dillere
Kaderim böylece yazılmış Meryem.

Tecelli kalem kırıp, vermişse bir kararı,
Ah edip sızlamanın, olmaz zinhar yararı,
Beklemek ne acıdır, gelmeyecek baharı,
Çığ düşmüş yüreğine, temmuzun ortasında,
Bürünmüş bir umuda, o kendi havasında.

Hasrete nem katmış sinemde cüda,
Fırtına kopuyor bir kaşık suda,
O, meskun cennetim, düşünce yada,
Bulutsuz yağmurlar, sele karışır.

Kulak ver, kırlarda haykıran sese,

Yanlış yola saptın nereye böyle,
Doğru git çıkacak yolun Mevla’ya.
Oruç tut namaz kıl ibadet eyle,
Yalvar yakar arz et halin Mevla’ya.

Hesapsız kitapsız avunup durma,

Qafgas hazar türkü derler soyumuz,
Neçe asır mesgendi bu el bize.
Terekeme qara papax boyumuz,
Oralardan meres qalıf dil bize.

Elimizden yeri yurdu aldılar,