Çetin Akyıl Şiirleri - Şair Çetin Akyıl

yakınım diye serçe kuşlarına
avcı vurdu beni oyy
ateşlere attı
cayır cayır yaktı beni oyy

bizdik acıya yokluğa talip olan
bizdik temmuzda güneşe uçan pervane

tırnaklarımızla kazıp toprağı
öyle yedik ekmeğimizi
hak ederek sonuna kadar
ki azdı
ve güzeldi azı paylaşmak
aşktı

deniz gibi sonsuz maviyken gökyüzü
kuşlar özgürce uçarken içinde alabildiğine
onlar ve çocuklar hariç
tüm şehre nalet ettim"

benim vatanım orası
tam orası işte
o çocuklar var ya
onların yürekleri
tam orası işte
serçe yuvası

uçtum
rüyamda uçtum dün gece
güneş doğarken
acıların
zulmün
açlığın

ucundan kenarından bahsedersen eğer bir gün
devrimciydi
şairdi
insandı
demeyi boş ver ey zaman
kuşlar

dağda
yeşilin içinde yeşil
.
denizde
mavinin içinde mavi
.

düşürdüm
bir daha bulamadım
çocukken delik cebimde taşıdığım
mutluluğun yerini"

üstüm başım çocuk kokunca
sıkıştırıverdi sevgiyi avuçlarıma
ve şöyle fısıldadı kulağıma zaman
zaten ötesi yalan