Cansel Işık Şiirleri - Şair Cansel Işık

Sonunda başladı bir güneşin doğuşu,
Battı batışlar...
Çıktı çıkışlar...
Nerde kaldı hani bu ilhamlar?
Yazılar ah yazılar...
Kafamı karıştıranlar...

Ömür bana karşılıksız çek vermiş,
Sürüklemiş hep beni peşinden,
Bugün ödeyeceğim,
Ha yarın vereceğim gel demiş,
Ömrümden ömür gitmiş,
Bana hala borcunu ödememiş.

Sevda şarkıları kulaklarımda,
Ve ne tarafa baksam her tarafta,
Sevdalılar var karşımda,
Yalnızlık senfonisi de revamı bana?

Gittin ve çaresiz uzaklarda,

Umursama deprem sarsıntılarını,
Aldırma...
Bakarsın bir toprak kaymasıdır aşk,
Aldırma,kayan her toprakta yeşerir bir can tohumu,
Yüreğindeki fırtınalar savurur aşk tohumlarını.
Bak uzaklara,

Sensiz dünya ne garip bir yer anne,
Üşüyorum dediğim de ısıtanım yok,
Hasta olup ateşim tavan yaptığında,
Üstümü örtüp kapatanım ne çok anne! !
Sanki öl geber dercesine,
Herkes üstümü örtüyor anne! !

Ey ruhumu kadife sesiyle besleyen kadın,
Ne çok olmuş hüznüne bulaşmayalı,
Cemre düşen gözlerine bakmayalı.
Ne çok olmuş tatlı bir kelamın ucunda,
Gönülden gönüle baş başa yatmayalı.
Kirpiklerine yapışmış ah o bölünesi kederler...

İyi değilim işte;
Tüm masumiyetim savrulup gidiyor uzaklara
Tutamıyorum...
Sevinçleri hırpalanmış mülteciler gibi,
Kimse görmez kimse bilmez sanıyordum,
O gördü ve öğrendi ya;

Siyah güller ile beyaz güller toplantıdaydı bugün,
Susamışlardı,
Yanıyordu içleri onlarında,
Ben sana susamıştım,
Düşündüm ki sende bana susamışsın...
Oturdum,

Adı kara elmas diyarı,
Adı maden ocağı,
Adı işçi zindanı,
Isınsın diye yurdumun insanı,
Kaynasın diye evimin aşı,
Tütsün diye yurdumun bacaları

Özlemlerimiz vardı bizim,
Koşardık uçsuz bucaksız yollara.
Hayallerimiz vardı,
Semalarda umutlarımız,
Dilimizde dualarımız.
Acılar buram,buram sarsa da,