Cansel Işık Şiirleri - Şair Cansel Işık

Seni yine senin çöplüğünde,
Hem de hayata merhaba derken,
Kimseler bilmez iken...
Neyimi?
Boş ver...
Körüm ben senin bildiğinden.

Yüreğim paramparça...
Bakma.
Bulduğunu sanma
Nilüfer çiçeklerini yüzdüren nil nehrini andıran gözlerimi.
Bana sorma.
Kızıltepedeki bir güneşin doğuşunu seyrederken kaybettim ben gözlerimi...

Nere varsam
Asilinden asil,
Terki Diyar masalları okunur.
Nere varsam çıkar ilişkileri,
Ve nere varsam
Önüme serilen kırmızı güllerin arasından

Gözlerime iyi bak şimdi;
Ben seversem sağır sultan oturup kırk gün kırk gece ağlar,
Yıldızlar ben sevdim diye tek tek kayar,
Olur da sağır sultan benim sevdamdan utanırsa,
Ciğerim yanar demiştim.
Bundan sonra ömrüme doğan Ay utancından batsın!

Sen yemyeşil aşk bahçesiyken o bir fırtınadır,
Sert Eser bilirsin,
Korkudan bütün yapraklarını tek tek dökersin,
Anlatamadığında yada anlaşılamadığında susarsın,
Susarsın; çünkü haddinden fazladır sevgin,
Aşk susarak yaşanırmı demeyin,

Bakmayın yüzümdeki yaralara,
Sevda yorgunluğu öldürmüş annemi,
Görmedim ben ne annemi...nede babamı,
Her gece uykularımda bir el okşar başımı.
Kim olduğunu bilmediğim bir insan eli işte,
Anne kokusunu bilmediğim için,

İki kol düğmesi demişti barış amcamız,
Şimdi kapanmadı maalesef iki yakamız.
Sözler vermiştik sevişmelerimizde...
Şimdi düşmüyor elimizden hem sigaramız,
Kahrolası unutamıyoruz...birde viagramız.
Akıllara düşman alkolle dansımız,

Çiçekler sıcak suyla sulanmaz,
Sevdalara ütü yapılmaz,
Kullanıp ta yerine yenisi alınmaz,
Ziyaretler amaçsız olmaz,

Bir yangın uğruna mumlar yakılmaz,

Yalnızlığı taşıyamıyorum artık,
Savaşıyorum uykularda.
Küçük bir kızı okşar gibi,
Ne var alsan beni kollarına...
Biraz sevgin kaldıysa eğer bana,
Yalnızlığın buhranları

Sen sevmeye devam et kimleri
Ve hangi gönülleri sevdiğini bilmeyerek ey deli gönül,
Bu dehşet sevdanın yazıldığı
Bu karabahtlı kara sayfalarda karıştı sapla saman
Izdırabımla büyüyen ne manyak sevdaların gelinleri doğdu bak ardımdan.
En manyakları olmasa da zira,