Cansel Işık Şiirleri - Şair Cansel Işık

“Güzel günler göreceğiz çocuklar” demişlerdi bizede
Gördük mü?
Gerçi kör oldu o çocukların bir çoğu,
Bir çoğuda toprak oldu gitti işkencelerde,
Haftada bir et gören o çocuklarmı?
Her gün ot yiyip ot içiyorlar şimdilerde…

Şimdi onsuz ve sonsuz bir korkulardayım,
Sildim usumun derinliklerinden, uzaklara fırlattım.
Kaldım yapayalnız ortalardayım,
Canım dediklerim ve tutunacağım dallardayım.
Ve lakin bir gün kırılası dallardayım.
Aslında kahrolası benliğimle her şeyin farkındayım.

Bomboş ve yorgun bir beyinle,
Ne yazılır ki gecenin saat üçünde,
Bekler imgeler bir köşede,
Bense süzgün,bezgin bir halde.

Sen derim her şiirimde,

Ben bir gece üşümüş
Yüreğine kadar gelmiş
Pencerene konmuştum yar
Gördüğün halde beni içeri almamış
Titreyen bedenimi fani bir kalbe bırakmış
Pencerende o gün beni öldürmüştün yar.

Bir yağmur yağıyor dışarıda,
İncecik damlalarda,
Üşüyor o incecik yüreğim,
Bu nisan yağmurunda.

Gecelerde insafsız sensiz bırakıyor,

Bir babam vardı benim,
Hayallerimin rüyalarımın babası,
O beni çok severdi…
Bende onu.
Öyle ki her anımda arardı gözlerim,
Bakardım içli içli,

Söylenecek ne kaldı ki...
Tüm şarkı sözleride benim gibi ağladılar.
Zamana baktım da saniyeyle salise ağlaşırlar.
Sonra fotoğraflar.

Fotoğraflar ya,

Bana gelirken;
Sol eline solmuş beyaz bir gül koy,
Sağ eline ise koca bir boşluk.
Burda sağ elini özleyen kırmızı bir gül var sevgili.

Ben gelirken;

Gece diyorlar seni yatırdığım hastahaneye,
Amansız bir hastalığın içinde,
Terk etmişler seni çaresiz diye,
Sanki yıllar olmuş seninle,
Ben evde sen gecede,
Doktoru gelmiş hemşiresiyle,

Kırıldı bu dağları gezen ayaklar,
Sen gelmeyince bahar kendini saklar,
Bu yürek kubbede ince bir mozaik arar,
Sen olmayınca yeşil çini açmaz oldu duvar,
Haydi gel artık akmaz oldu ırmaklar,
Kurudu bütün çiçekli saksılar,