Birsen Ateş Şiirleri - Şair Birsen Ateş

parlıyordu gözleri ayın
ışıklarını salarken geceye
inmiş denizlere sevgiyle
inadına ışıltılı bir yakamoz

sorsam alır mıydı koynuna

Yitik benliğimin öteki yüzünde
Sesim kayboluyor mavi gökyüzünde
Karşı kıyılara çarparken düşlerim
Bir bilinmezliğe düşer gülüşlerim

Yapayalnız uzun bir yol ortasında

I

oysa
ilk günden düşmüştü yüreğime
geldiğinde aşkın sancısı
filizlendin yüreğimde sessizce

ağlıyor düşlerim
cami avlusuna bırakılmış çocuk gibi
yalpalıyor gölgem özlemlerimle
bir şişenin dibinde

biriktiriyorum yine günahlarımı

gidişinin üzerinden
sanki yüzyıllar geçti
yüreğim alıştı mı sensizliğe
bilmiyorum

şimdi
kaybetmişim
gün ortasında güneşimi
karanlıklardayım
sislerin ardında takılıp kalmış
siluet misin

uzun uykuları bırakıp
gülümserken geceye
gelincik tarlasında bir kelebek
hafifliğindeydi ruhum
sus olmuş dudaklarıma
mührünü koymuş bir sevi

düşerken adımlarım vakitsizce
gidişinle acıya gebe yüreğim
içimde susturulmuş isyanların
kıyılarında gezerken
yıldızlar sönüyor bir iki üç
soluksuz gökyüzünde

tam ortasından
geçiyor yaralanmış ruhum
en kötü günümde
benimle olan kimsesizliğim
geçiyor acımasızca
ve bir sigara yanar gibi zaman

bütün gece ağladım
sen yoksun gittin
yaşamımdan
tüm gidenler gibi
onlar ölmüştü
bu gece sen de öldün