Birsen Ateş Şiirleri - Şair Birsen Ateş

bırakıyorum
kendi isteğimle
kurban edilmiş ellerimi

anlamıyorsun hala
takip ediyor

artık aynada bakan
suretime
ağlıyor
suskun günlerden kalan
kırgınlıklarım
damarlarımda dolaşan

sonsuz bir aşkın koynundayım
yüreğimde yaşıyorum
gidişinle ağlasada
yolunu kaybetmiş gölgelerim
bunca zamandır
seviyor sevmiyor diye

hiçbir şey
eskisi gibi değil
nasıl zor biliyor musun
bilmeden
emanet bir ışığa tutunmak
kalabalıklarda kaybolurken

kalmışken ellerim çaresiz
bedenimi örtmüşken gölgem

bitmeden
söylenmemiş sözlerim
kaybolmadan kalabalıklarda

yüzüm yaralı Nastenka
ruhuma dokun
gizlenmiş kederlerin arasında
gecede ağıt sırlarım
uzamayan gölgede
martılarım

yokluğunda
gecenin üstüne kırmızı bir gül düşer
tutuşur yüreğinden ay
raks ederken yakamozlarım
teninin sıcağında kavrulur bedenim
bitmeyen bir senfoninin telaşında

dili vardı gecenin
sessiz uykulardaydı zaman
sığamamıştı kabına
taşıyordu sabaha
yaralı eskimiş yüzünü
saklıyordu kalabalıklardan

elini tutamazken hüznünün
içimde biriktirdin yüzlerce ölüyü

gülünesi bir zaman da
üzerime yıkılmış yaşam
tonlarca yüklerin kırgınlığında
direnirken geçiyor zaman

derdin hep güçlü ol