Birsen Ateş Şiirleri - Şair Birsen Ateş

neyi bekliyorsun ki hala
anlayamıyorum
sahte mutluluk haplarıyla güldüğün
yaşamda ki uzatmalarımı

kabus dolu karabasanları

biliyor musun
saklıydı gelişinde
usuma tüneyen medcezirlerin
maviliklerin ortasında
beyaz bir yelkenli gibiyim
tutunmuşum

…

yine yokladı
aritmisi bozuk yüreğim
neden diye soramadım
uzun zaman olmuştu

.

seni aradığım yollarda
bir eylül hüznüydü bakışların
yapraklarıydı canımı acıtan
dallardan dökülen arzularım

ki üşüyen arzularımı

aydınlık bir ışığa doğru
kanatlanıyor sanki içim
yaşamın güzellikleri
diğer boyutta sonsuzluk

bir anda değişir alın yazın
ne olduğunu anlayamadan
düşersin kuyulara
uzatırsın elini
tutan olmaz kalakalırsın

bağlıydım yürekten sana
açılamadı bir türlü enginlerinden
kilitlenmiş gözlerim demirli hala
kaybettim
gidişinle her şeyimi

sen ufkumu genişleten
ağlayan yüzümü güldüren
yaşama sevincim olmasaydın
ben benim içinde
kendimi öldürürdüm inan

sessizce geçen birikmiş yılların
izlerini gördüm aynada
uyandım

kıyılarında ömrümün
dönüp duruyorum