Gözlerinde dalga mavisiydim ben.
Zihninde güneş alevi,
Teninde zeytin ağacı,
Ruhunda rüzgar yeliydim.
Farkında değildin.
Sığınırdım kendi seslerime
Kollarımdayken düşü yüzünün.
Senden artakalanlardı onlar
Annemin serin gülüşleri gibi.
Doğardın kendi güneşlerine
Mavimsi illet bir gri,
beyazların tükettiği,
siyahların yeşerttiği.
Nefesi alan ruh
şükrederse,
Şiirler yazıyorum,
her kırık hikâyenin ardından.
Büyük komediler ruhuma böyle sızıyor kirli donlardan.
Görmediklerimle paylaşıyorum
görünen it yaralarımı.
Kendinden olma O zalim,
Sessiz itaatsizliğiyle eşeler yenilgilerimin toprağını.
(Karşımda) bin boşluk daha!
Gene!
Gömdüm seni.
Hatıra, âşık dua'dır şimdi.
Kederdir umut, sevincim kayıp.
Dolunaya gömdüm seni.
Ayna karşısındayım.
Yansımanın içine içine yutkunuyorum, kirpikleri seyrelmiş zamanla.
İnce bir çizgi çökmüş alnına, farketmemişim.
Tadı farklı tükürüğümün.
Tükürmüyorum.
Yalamamak için geri,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!