İzi kapanmaz yaraların
Sızısı içeriden vururken
Güneşim ol doğ gel
Baharı ser kıştan öte
Acıları dindirmeye gel
Ay bakışlı
Yağmur kokulu yâr
Sesim hiç eder geceleri
Saçlarının rüzgârı esip gelir
Kokusu burnuma tüter
Tarihler önemini yitirdi sensizliğiyle
Takvimlerden koparken birer birer
Her yeni güne bir seni not düştüm
Eksikliğim, yürek sızım, kimsesizliğim
Zaman gidişinle durdu buralarda
Şimdi duyuyorum sesleri
Önceki zamanlara yazılan
Sevi dolu içselliğe dönüşken
Kıvılcım çakılı tutuşmaları
Hatırlarım dün gibi sözleri
“Aşklarda pazarda satılır olmuş”
Öyle güzel bakıyordun ki
Ve öyle güzel gülüyordun
Dudaklarından dökülenler hayat
Suskunluğun suskunluğum
Seni şiirlere taşımak orada yaşatmak
Hayatın çeşmesinden kanarak içmekti
Dünya yine dönecek
Seni içine gömerek
Ey insan!
Senin suçun neydi
Neye göre ölçtün aşkı
Neye göre yaşadın
Aynı sulara taş atıyoruz. Sekip geliyor bizi buluyor… Tüm günahları sil baştan edecek kadar masumuz ve bir o kadar kirli… Aşkın yıkanmış halinden olsa gerek gözyaşlarımızın hiçbir kirpikte tutunamıyor oluşu… Oysa biz tüm aşklarımızı temize çekmiştik satır başlarında; onca kirlenmişliğimize rağmen… Şimdi yaşayıp yaşamamak arasına gelgit rüzgârları serpişiyor ve kimsesiz oluşumuzdandır geçmişin bize hatırlattıkları karşısındaki tutukluğumuz…
Ne çok söyleyeceklerim varken
Sustum sensizliğe
Sustukça içimden sövdüm
Gelmişine geçmişine aşkın
İçim yandı suratı yoktu sensizliğin
En kuytusuna gizledim ceplerimin
Bir şehir var içimde
Şehrin içinde yoksunluğun
Uzaklardan rüzgârlar esiyor
Kokun burnumun direğini sızlatırken
Ağaçlar diyorum güzel ağaçlar
sadece bir şarkı
kulaklarına geçit veren
kokusunu yayan çiçekler
şimdi hüzün boyalı
boşa giden onca saatlerden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!