Kök saldım yüreğine usulca,
Bir çınar gibi, sessiz ve sağlam.
Gölgemde büyüsün istedim gülüşün,
Bir tek yaprağına kıyamam.
Hangi ara geçti yıllar,
Hangi rüzgar savurdu beni,
Ne bir masal fısıldandı kulaklarıma,
Ne de saçlarımda bir elin izi...
Beni benden etmene,
Başka gönüle gitmene,
Benden başkasına meil vermene,
Söylesene, değdi mi?
Bir tarafda insanlar huzurun doruklarında yaşarken,
Bir taraf ızdırap, acı, yanğın içinde.
Çekilen çileyi, mutsuzluğu göz ardı edip, etrafa gülücük dağıtıyor,
Sorsan dünyanın en mutlu, mesut, bahtiyar
Beni andın, o an kalbim sızladı,
Aşkının ateşi ruhumu sardı.
Gelmedin, gözüm yollarda kaldı,
Sen çağırdın da ben duymadım mı?
Seni görüp tanıdığımda hiçbir şeyden haberim yoktu.
Nereden bilirdim, tüm benliğimle senin olduğumu? Önce düşüncelerimi benden aldın,
Senli hayaller, düşler kurarken buldum kendimi; artık aldığım nefes bile sen oldun.
Her baktığım güzel şeylerde izlerin vardı.
Gidiyorum sevdiğim,
Seni sana, bensizliğe mahkûm bırakıp,
Gidiyorum.
Sürgüne yollanmış ceza mahkûmu gibi,
Ben ardımda hiç sarsılmaz,
ihtişamı, heybeti yıkılmaz sandığım…
Senin de kudretin bir yere kadarmış.
İnanmışım boş vaatlere,
Adam
Hangi rüzgar savurdu seni benim yanıma,
Kalbimin kraliçesi etti, bilmiyorum.
Şiirlerdeki mısralarda buldum seni,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!