Ayşe Karabulut Şiirleri - Şair Ayşe Kara ...

Gelirdin
ıssız yalnızlığımda,
Afrika Menekşeleri açardı
zoraki yağmurlar yağardı,
gökyüzünün cimriliğine inat

Hayra alamettir gelmelerin
Ayın yüzü çiçek açmış
Taranmış bir güzelin saçı
Unutulanlar hatırlanmış
Ne hayra alamettir değil mi gelmelerin?

sevgili...
yine düştüm yollara
yine seni aramaya...
yoruldum sevgili, çok yoruldum
ben seni ne zama aramaya kalksam
hayal kırıklıklarıyla geri dönüyorum

Hicran yağmurları yağıyor nedensiz
İçinde vakitsiz bir hüzün
Coşkun görünürken gözlerin
Oldun olası saklarsın zulanda acını
Mum gibiydi kalbin, bir tek içineydi karanlığın

Karanlık basmış gündüzleri
talan etmiş rıhtımda kalan son biçare yolcuyu
var mıydı bir selamlık sabahı mechulün?
son bir hıçkırıkta dile gelse
kırık, dökük cümleler
gitmeden, bitmeden zaman

Sol yanımda sefil bir sancı
Daralıyorum, açın pencereleri!
Bu bendeki kalabalık yalnızlık
Nasıl anlatsam, tarifi imkansız...

Atsınlar beni

Son bir ıslıkla çalıyorum kapını
Ahirindeyim ömrümün
Bir elimde baston
İhtiyarlığımı resmeder
ve yüzümde asimetrik çizgiler...

Sevenleri uğurlar
Sevenleri karşılar
Sevilenleri hakeza...

Kimi zaman arsız bir bohçacıya
açtırır kendini

sen,
kim bilir nerelerdesin
hangi mevsimde saklı gülüşlerin
hangi yağmurda damla olup
yer yüzüne yağacaksın

Bu satırlar gizlenmiş bir hikayenin ayak izleri
İncecik bir ses seni çağrıştırır
Açık kalmış pencereyi hırpaladığında rüzgar

Bırak bu sancılı geçmişi
Kaç yaran varsa içerinde