Ayşe Karabulut Şiirleri - Şair Ayşe Kara ...

Gidişin dönmeyeceğinin habercisiydi
öyle katatonik, öyle akineton...
ve bekleyişler, kapıda sırılsıklam
yine gözler yollara paralel uzanık
sonumuz çıplak şafaklara mı hamile?
sessizliğin verdiği ürperti...

Boş yolun yolcusuyum
Bu yollar nereye gider?
Adım başı diken
ve ben yalın ayak

Zorlar beni bir rüzgar

Elimde bir cigara, bilir misin?
Bilir misin Mâridîni, zerevanı?
O uzun yolları ...
Temiz havasını,
Bahara can atan toprağını...
Gün benim, benim günüm

Biliyorum seni
Sevinçlerini
Acılarını
Ümitlerini...
En korktuğun şey korkmaktı

Bırakma beni böyle zamanlarda
Kuş olur uçarım
Su olur buharlaşırım
Bir sabah üşürüm
Bir akşam yalnızlaşırım

İnzivaya çekilmiş denizlerin yolcusuyum
Sallanmaz teknemin pelerinleri
Uykulu, çekilmez bir yalnızlığın ortasında
kalakalmışım
Bitkin ve çaresizce yeşermekteyim

Yorgun ve hayırsız bir gecede
Sendeleyen huriler el sallar
Miskin duran aya
Bir sokak lambasının altı
Bir ihtiyarı ağırlar
Seyyar satıcı kendisi

Yok sayıldı tüm hayaller
Alabora olmuş umutların pençesinde tepinmek gibi
Hayattan üvey evlat muamelesi görmüş gibi
Oysa bir ağacın gölgesinde oturmak kadar kolaydı mutluluk
Bir anlıkta olsa
Hüzünler kadar uzun olmasa da...

Yoruldum tanrım ve biliyor musun?
Ben hep aynı acılara açıyorum ellerimi
Ve sen sıkılmadın aynı şeyleri duymaktan...

Kendimizden kaçıp uykulara sığındık
Uykulara sığınıp uyanmaktan kaçtık
Her uyanış hatırlamaktı
Her uyanış aynı acıya gebeydi
Bitip tükenmeyen aynılığın tekerrürü
Hatırlamaktı...