Ayşe Karabulut Şiirleri - Şair Ayşe Kara ...

Yalnızlığın buram buram koktuğu geceler...
hani kurşun sıksan geçmez ya geceden Arifim!
öyle bir gece, böyle geceler
karanlığın anaforunda kaybolduk
aramaya çıktık birbirimizi
eli boş, gözü yaşlı umarsızca geri döndük

Kar gibi büründüm yerin yüzüne
Beyazım, daha çok beyaz
Sonra bir sema, yüksek mi yüksek
Alır götürür içimden bu ıssız beni
Bu ben ki bağıra bağıra derin uykularda
Bir uyku ki boşlukta sendeleyen yaprak

Sevgilim!
Bu dayanılmaz özlemler
Bir ateş çemberi gibi
Her tarafım yangın yeri
Gittikçe daralan ve beni içinde boğmaya çalışan bu çember
Kanımda bir çığlık

Günün her sabahında
uçar gemiler kanatsız...
yorulmak bilmez felek
ah üstüne ah dedirtir
ne hayatlar soldu
şu dar-ı dünyada

Büyümeye başladığın an
özlemeye başlarsın çocukluğunu
tebeşirlerle boydan boya boyadığımız
o sokakları

Yollarına meftun bu kul
İşte kapındayım
Arz-ı halim var sana
Sırtımda evvelimle
Koca bir kambur
Lütfen kabul buyur!

Her durakta bir yüz
Her durakta aynı yüz
Ben o yüzü tanırım
Bir elinde çakıl taşı
Diğerinde bir güz
Ben o güzü efsunlarım

Bir eylül akşamında bulsam seni diyorum
Sonbaharın buram buram koktuğu
bir eylül akşamında...
Hanidir uzağım yağmurlardan
Yağsan üzerime oluk oluk
İliklerime kadar ıslansam

Ah seni! Seni yazabilsem damarlarımın en ücra köşelerine
Hiç gitmesen benden
Saklı kalsan kalbimin sol atriyumunda
Bu nasıl bir hasrettir?
Ekinezyalara
Adeniumlara

Elma kokusuyla kamufle edilmiş bir zehir
Zehrin gözüne kestirdiği günahsız ruhlar
Açlıkla sınanmış küçücük bedenler
Ne bilsin, nerden bilsinler...