At Gözlüğü Şiiri - Sezayi Tuğla

AT GÖZLÜĞÜ İLE BAKMAK Nedendir bilmem, hep bir şeylerin arkasına sığınma, saklanma ihtiyacı duyarız yaşantımızın çeşitli safhalarında. Çocukluğumuzdaki saflığı, temizliği, açık gönüllülüğü arıyorum bazen hayallerimde. Kirlenmemiş temiz duygular, oyunlarını süsler küçücük melek kalplilerin. Konuşturduğunuz zaman, arkadaşlarıyla küslüklerinde dahi bir açık kalplilik görürsün daima. 23 Nisan Çocuk Bayramlarında çeşitli makamlara oturtulan, kendilerine uzatılan mikrofonlara duygularını aktaran miniklerin dünyaya bakışlarını ve dileklerini düşünüyorum bazen. Ne kadar arı, temiz ve yapıcı istekler, geleceğin dünyasına yansıtmak istedikleri. Beyinleri ile dünyaya açılan pencereleri arasında at gözlükleri yoktur onların. Biz yetişkinlere baktığım zaman irkiliyorum bazen. Kafamızın içinde küçültülmüş dünyamızın bin bir türlü hesaplarını, lehimize çevirecek tilkilere yaptırmaya çalışıyoruz hepimizde. Kimin kafasındaki tilkiler daha güçlü ve kurnazsa, genellikle o beyinlerin köleleri kazanıyor bir günlük dünyayı, sonsuz dünyayı görmezlikten gelerek. Hiç hoşlanmadım nedense şu kara gözlüklerden. Yalnız, bir paragraf açarak girmek istiyorum konuya. Vazife icabı gözlük takılır. Sağlık açısından ve önemli bir ihtiyaçtan dolayı gözlük takılır. Müstesna olan bu zaruri haller parantez içindedir görüşlerimde. Fikirlerime katılır veya katılmazsınız, saygı duyarım. Ama ben kendi görüşlerimi serdediyorum burada. Mafyavari gözlük gözünde olan kişinin, beynini bir okuyabilsem inanıyorum ki gözlüklerini çıkarmış haldeyken olan farklılığı mutlaka görebileceğime inanıyorum. Aksesuar olarak taşınan gözlüklerde saf ve temiz çocuksu duygulardan uzak geliyor bana. Zaruret dışında, zamanımızda kullanılan lenslerde yine hinlik kokuyor bana göre. Kim bilir kafamızdaki hangi tilkinin buluşudur bilmem. Zaruret dışındaki renkli lensler, gözlükler veya benzeri araçlar, bizim iç dünyamızın dışarıya açılan penceresini tahakkümü altına alan birer at gözlüğüdür nezdimde. Ruhumuzu bu prangalardan kurtararak hür bir pencere açalım dış dünyamıza. Değindiğim mesele insanların kendi tercihleridir. Diledikleri gibi tasarruf hakkına sahiptirler. Beni asıl korkutan, ürküten mesele, beyinlere ve fikirlere pranga vuran at gözlüklerini takan zihniyettir. Kendi doğrularından başka doğru göremezler, kendi fikirlerinden başka fikir tanımazlar. Dünyaya, onların at gözlüklerinden başka bir gözle bakan her şey yanlıştır. Dilerim, beyinleri tahakküm altında tutan bu at gözlükleri de bir gün gelir atılır.