Cihat Şahin Şiirleri - Şair Cihat Şahin

Kurdum özel bir âlem,
Yok, içinde tek elem.
Girse menfi bir kalem,
“bir hikmeti var”derim

Her ne etse isabet,

Geçinirken açıkgöz, nasıl düştün gaf’a sen?
Gerçekleri terk edip, niçin çıktın Kaf’a sen?
Kalp gözünü kapatıp, açtın kafa gözünü;
Şu halinle değilsin; asla, layık affa sen!

Açık ise gözlerin, niye görmez o, nur’u?

Raydan çıkan insanlık, celp ediyor gadabı
Vaat edilen kıyamet, adım, adım geliyor!
Gayet hızlı terk etti, beşer meşru adabı
Belki malum kıyamet, ondan erken geliyor!

Şirk küfürden eşettir ve de azim bir zulüm

Bilmiyor erliği dünyada ekser
Er oğlu er gibi yaşarlar arzda
Bin türlü kalleşe mekândır yerler
Batında namerttir zahirde asker

Atomlar güneşler bilir erliği

Tarassutta insanlık, hız kesmiyor gözlemler
Bir sevdaya dönüşmüş, bu konuda özlemler

Büyük sırlar yüzüstü, küçük gizler popüler(!)
Zorlanıyor durmadan, uzaylarda kapılar

Sureten insanım, sireten neyim?
Bir bayan değilim, resmen erkeğim.
Bazen cesurum, bazen ürkeğim,
Söyleyin dostlarım, ben nasıl insim?
Böylemi olmalı, türüm ve cinsim?

Tebessüme, yok hiç mecal
Ağıt yaksak, az gelecek
Toptan terhis, yapar ecel
Durum ciddi, kim gülecek?

Şu dar için, ağlamalar

Şu dünyanın özeti, münderiçtir üç şeyde!
“Ahlar ohlar eyvahlar”,bir mealdir hayat’a!
Telaffuzda bu sözler, fakir zengin ve beyde,
Sonuç; biter ya “hamd’le”, ya dönüşür; ” hey hat’a”

İlk etapta çoktur “ahh”,arzulanan şey için,

Sanki gökler delindi, gadap yağar semadan!
Haziranın sonunda, görülmemiş bu tufan!
Allah demez, doğa(!) der, ders almayan çok nadan!
Ey Rahmana inanan; bari sen kalk onu an!

Gafletini destekler; isyan ile cühela!

Kemiriyor ruhumu elem keder ızdırap
Mekân tutmuş kalbimde bin düğümlü bir acı
Her duyguma el atar ölüm adlı bir girdap
Arıyorum çar naçar var mı bunun ilacı

Devirdim yarım asır son bulmadı taharrim