Arif Taner Şiirleri - Şair Arif Taner

Yalan ..
Kimler gelip geçmediki bu dünyadan, unutma dostum insan fani dünya yalan, gelen her fani acı tatlı yaşayıpda gitti, ölümden başka herşey yalan, dostum, sen yalnız Rabbine sığın Rabbine dayan.
Bir tren vagonunda sona doğru gidiyoruz, yalan Dünyanın süsüne kandık, oysa duraktı rengine aldandık, artık bırak oyalanmayı bak hızla geçiyor zaman, sevdalar yalan, aşklar dertler hepsi yalan, tek gerçek var ölüm, dünyada sen hala oyalan.
Hep dertliyim der ya insan, ey dertli dostum derdi verenden Rabbinden utan, imtihan değilmiydi herşey, fikir zikir şükür yok, imanından derdi verenden utan.
Hani Rabbimize verdiğimiz söz nerede, imandan bahseden layıkıyla yaşayan yok bu devirde, hata kimde suç kimde, kapıyı çalmaya yüz yok kalmadı bu devirde, tüm gayretimiz yaşantımız aşk para dünyalık olmuş, söyle dostum söyle, suç kaderdemi söylesene suç kimde?
Garip bir yolcuyduk geldik dünyaya, birgün tekrar döneceğiz mevlaya, acziyetimizi unuttuk kandık yalan dünyaya, Ne karuna kaldı, nede süleymana, kimseye kalmayacak bu yalan dünya.

Herkes mutlu yalandan, mutlu olduğu için başka yerlerde mutluluk arıyor insan, kimi başını yaslayacak bir omuz arar, kimi ise bir kalpte sevilmek, kimiyse bir sahilde gerçeğin peşinde kendini arar durur ya insan; Herkes huzurlu işte yalandan. huzurlu olduğu için sadece resimlerde güler ya insan, mutsuzken mutlu görünmek istersin, aklında onlarca sorun dert varken yüzler güler, velhasıl gülüşler yalan. Herkes çok seviyor, evli mutlu çocuklu diyor yalandan, gülen yok suratlar asık çocuklar asabi, çocuktan al işte gerçek haberi. Allah için birbirini sevenler varya, işte onlardır gerçekten mutlu olan. içi kan ağlarken insan gülebiliyor işte yalandan. Herkes zengin yalandan, zenginliğinden başkasının hakkını çalıyor, güç göstermek için lüks yaşıyor güçlü bilsinler diyor aç kalan zenginler yalandan. Hadi bu dünya fani gelip geçici, ey fani insan, dünya yalan hayat yalan. Şu yalan dünyada dişlinin çarkı olmuş fani olan insan, bilmemki hiç korkmazmı bu insanlık Allahtan? sevgiside yalan yaşantısıda yalan, dostum tek gerçek var vuslat ölüm, gel sen hala dünyada oyalan, yalandan. Hak baki olunca birgün kurulacak gerçekten mizan, kaçacak yerimizde olmayacak inan buna ey insan, haydi yol yakınken kalk silkelen, artık gaflet uykundan uyan, gerçek ol, emrolunduğun gibi dosdoğru ol, olmasın oda yalandan..

Yalnızlık işte öyle birşey,
Kendi kendimle konuşuyorum artık,

İçimdeki ses dediki,
Çay dostla içilir,
Çay koyda içelim dedi;

Aşk adına yazılmıştı ya tüm şiirler şarkılar,
Biri beyaz atlı prens,
Diğeri külkedisi yada prenses.
Herkesin vardı işte mutlaka bir değerlisi.
Masal gibi başlayan aşklar vardı bir zamanlar, Sonrasında derin yaralar.

Canım Dedim can bildim, yazık tanıyamamışım kimseyi, sevdim inandım sevildiğimi sandım tüm değerlerlerim şimdi darmadağın,
Kafam karmakarışık kalbim buruk, inandım güvendim değerlerimden oldum, can bildiklerim beni hep neden sırtımdan vurdu,
Arkamı dönmeye artık korkar oldum.
millet hak yiyen haklı imiş ben yaramaz oldum.
Söylesene sen benim yaşadıklarımın kaçını yaşadın, sevdiklerin koparıldımı senden, hayatın alt üstmü oldu, her güvendiğinden darbe yedinmi hiç, şimdi sen konuş ben susuyorum birgün gelecek ve o gün herkes susacak ve ben konuşacağım.
Hayat herşeyi yaşattı gösterdi bu genç yaşımda, önce sevmek değildi gerçek, güvendi güvenmekti aslında, kader yazı ne dersen de artık sen buna, güvenemem kimseye yıkıldı herşey, güvenemiyorum işte sahte dosta menfaatcı arkadaşa ağzıyla seviyorum deyip terkeden sevgiliye sıpaya, aşkı bilmeyen boş kalp ile atan sahte aşklara..

Arif derki;
Zaman hızla akıp giderken,
Hergün bir yıldız kayıyor, uğurluyoruz
Hayat hapishanesinde vakti dolduruyoruz. Zaman Neyimi çağrıştırıyor?
Birgün vakit dolacak ve saat duracak.
Hayat başladığı gibi, elbet birgün son bulacak,